Heavy Metal Maniacs 2023 | P60 Amstelveen 21.10.2023
Erik van Dijk | Photography © Eus Straver
Afgelopen weekeinde stond het Heavy Metal Maniacs weer geprogrammeerd in de Amstelveense P60. Met Omen en Nasty Savage pakt de organisatie uit met namen die iets van cult status hebben verworven. Met verder de Engelse bands Desolation Angels, Avenger en het Nederlandse Lord Vulture staat er een mooi programma.
Op de zaterdag openen de deuren van P60 om half 4 waarna een half uur later het Duitse Xiron mag aantreden. Deze vrij onbekende band uit Osnabrück is ontstaan in 1998 en bracht na het debuut, ‘Turn to Stone’, uit 2001 in 2008 het album ‘A Matter of Gray’ waarna het boek sloot. In 2021 werd de band opnieuw geformeerd met nieuwe zanger en bassist. Na een wat stroeve start probeert Xiron de harten van de “Maniacs” te stelen, de band is onder de indruk van de opkomst en is duidelijk niet gewend aan zoveel belangstelling. Zanger Marko Osterholz vraagt ter illustratie aan het publiek wat het kost om wekelijks aanwezig te zijn bij een show. Meer en veelal slappe humor komt voorbij, waarbij aangegeven moet worden dat diezelfde Marko Osterholz met zijn vocalen Xiron naar een hoger plan tilt. De man heeft beduidend meer kwaliteit dan zijn voorgangers en nummers als ‘Turn to Stone’ en ‘Gray’ klinken vermakelijk.
Het Rotterdamse Razorblade Messiah weet beduidend meer aandacht te trekken. De band is ontstaan in 2015 en bracht inmiddels twee EP’s uit, waarvan ‘Age of Oppression’ uit 2022 het laatste is. Razorblade Messiah brengt ons thrashy heavy nummers en dat bevalt goed in Amstelveen. Zanger Frans Wijnen, die aanvankelijk te veel met zijn kopstem doet, straalt enthousiasme uit en sleurt voortdurend aan het publiek. Zijn rauwe vocalen en hoge uithalen zijn sterk en “less is more” is dan ook een passende uitspraak. Ook muzikaal is hier niets op af te dingen en krijgen we nummers voorgeschoteld met kop en staart. Wat live wellicht een verbetering zou zijn is een tweede slag / solo gitarist, dit voor een vollere sound. Razorblade Messiah dendert lekker door en krijgt het publiek mee, handen in de lucht / headbangen op commando van de frontman en brengt vermaak in P60.
Een andere Nederlandse naam is die van Lord Volture. De band is ontstaan in 2010 en was met drie albums tot 2014 uiterst productief. Eerder deze maand verscheen het live album ‘Live ‘Em Up!’ en daarmee kregen we eindelijk weer eens te horen van de band. Waren het bij de voorgaande bands vooral de zangers die de show stalen, bij Lord Volture is de volledige band volop in beweging en straalt het enthousiasme er van af. Met David Marcelis, op HMM 2022 nog op het podium met Black Knight, hebben ze wel een zanger in huis die de noten weet te raken. De man, tevens actief in het Belgische Thorium, heeft goede strot en toont zich als een goede frontman. De manier waarop de waardering wordt uitgesproken naar de bezoekers getuigt van klasse, kapsones is de band vreemd. Lekkere heavy nummers van de eerste drie albums worden afgewisseld met een nieuwe single ‘Line ‘em Up!’. De traditionele afsluiter is het heavy up-tempo ‘Hearts of Steel’ en daarmee weet Lord Volture wederom te overtuigen. Een zeer vermakelijk en energieke show.
Na Lord Volture is er een vijftig minuten durende pauze ingelast zodat de bezoekers aan de inwendige mens kunnen denken. Dat kan natuurlijk in het P60 café waar goede burgers en snacks te koop zijn. De doorlooptijd is wat aan de lange kant, maar met zoveel hongerige bezoekers is dat ook enigszins te begrijpen. Snel door met een koude pint, om half 8 is het de beurt aan Desolation Angels.
Desolation Angels was actief tussen 1981 en 1994 en bracht in die periode twee lekkere heavy albums uit. In 2012 blies gitarist Keith Sharp de band met een grotendeels vernieuwde line up nieuw leven in en dit resulteerde in weer twee albums, waarvan ‘Burning Black’ uit 2022 het laatste is. Bij de opening van de set ligt de nadruk op de laatste twee releases. Met nummers als ‘Doomsday’, ‘Unseen Enemy’ en ‘Hydra’ worden de bezoekers opgewarmd met heavy songs die weliswaar lekker klinken mag nog niet echt de impact hebben. Met nummers als ‘Fury’ gaat het tempo omhoog en zo ook het enthousiasme van het publiek. Ook de band is opgewarmd en geniet van de aandacht in de P60, getuige de lachende gezichten. Zanger Paul Taylor is de motivator en geeft met zijn sterke vocalen en uiterlijk iets van een Saxon vibe aan het geheel. Langzamerhand gaan we terug in de tijd met nummers van de gelijknamige debuutplaat uit het geliefde NWOBHM tijdperk. Met ‘Evil Possessor’ en de kraker ‘Valhalla’ weet Desolation Angels de handen op elkaar te krijgen en brengt het een vermakelijke show op Heavy Metal Maniacs.
Een andere naam die eeuwige roem probeerde te behalen in het NWOBHM tijdperk is Avenger. De band uit Newcastle upon Tyne wist met de albums ‘Bloodsport’ en ‘Killer Elite’ indruk te maken, maar hield het hoofd niet boven water in de stroom aan heavy metal releases. Na een tweetal onderbrekingen is de band sinds 2007 weer actief en dit resulteerde in het album ‘The Slaughter Never Stops’ dat in 2014 verscheen. Anno 2023 is het zanger Ian Swift, diep geworteld in de Newcastle scene met bijdrage in bands als Atomkraft, Satan en Tysondog, die samen met drummer Gary Young de kar trekt. Behalve een drietal nummers van de laatste plaat zijn het natuurlijk de eerste twee albums die prominent aanwezig zijn. Nummers als ‘Death Race 2000’, ‘You’ll Never Take Me (Alive)’ en ‘Victims of Force’ geven het lekkere jaren ’80 sfeertje met een Ian Swift die goed bij stem is en continu bezig is met het publiek en rolt over het podium. Een lekker opgebouwde set brengt ons bij de krakers, eerst nog ‘Under The Hammer’, maar daarna volgen de krakers ‘Revenge Attack’ en ‘Enforcer’. Avenger brengt een vermakelijk optreden in P60.
Het is al een tijdje geleden dat we Nasty Savage live mochten aanschouwen, de laatste shows dateren immers van 1988 tijdens de ‘Indulgence Tour’ toen de o.a. de Katwijkse Scum aandeed. Na tal van onderbrekingen en line up wisselingen ging wie anders dan Nasty Ronnie als enig origineel bandlid door in 2016. Nieuw materiaal heeft het niet opgeleverd en daar maalt ook helemaal niemand om, de nummers van het gelijknamige debuut uit 1985 en het navolgende ‘Indulgence’ zijn tijdloos en hier heeft de band uit Brandon, Florida de cult status verworven. Vanaf opener ‘No Sympathy’ gaat het los, waarbij de zwaarlijvige Nasty Ronnie getooid is met zijn masker. Nasty Savage dendert door met de krakers ‘Gladiator’ en ‘Metal Knights’ en de sfeer zit er meteen lekker in. Krakers als ‘Witches Sabbath’, ‘Savage Desire’ en ‘The Morgue’ worden wel steeds vaker onderbroken omdat Ronnie stteds vaker en langer het woord neemt. Actuele zaken als oorlog en depressies worden op herhaling besproken met als boodschap dat we elkaar moeten steunen in lastge tijden. Een mooie boodschap maar we komen voor de muziek, en dan niet een nieuw instrumentaal nummer, nee we willen Ronnie aan het werk zien. We komen niets te kort met ‘Unchained Angel’, ‘The Sixth Finger’, ‘You Snooze, You Lose’ en afsluiter ‘XXX’. Traditioneel doet Ronnie een poging het internationale record beeldscherm kopen te verbeteren en de cirkel is rond. Een heerlijke show van Nasty Savage en hulde aan de organisatie voor het boeken van deze cultband.
Heavy Metal Maniacs 2023 was een succes met dank aan de organisatie en de medewerkers van P60 voor een geweldige en gezellige avond met veel bekenden. Volgend jaar zijn we er zeker weer bij!
