Via de combinatie Wolves of Hades / Argento Records wordt het debuut van dit enigmatische gezelschap gelanceerd, dat eigenlijk precies doet wat er op het label staat. Melodieuze en melancholische black metal met een hintje duisternis van Melkor. Dit is niet Tolkien van The Lord of the Rings of the Hobbit, maar uit de The Silmarillion. Een acquired taste, om het mooi op zijn Engels te houden. Maar ook in dit universum is genoeg duisternis om een niet satanisch of blasfemisch black metal album te schrijven. De muziek is namelijk erg goed. De nadruk ligt vooral op het gitaarwerk, wat zich uit in lekker klassieke tremolo riffjes, zoals we die kennen van de Zweedse bands uit midden jaren 90, zoals Marduk en Dissection.

De zang ligt wat dieper in de mix, maar de drums zijn van slepend tot blastend ook een duidelijke hoeksteen in deze muziek. De bas is goed hoorbaar en het geheel is niet openomen achter het kippenhok, maar ook zeker niet volledig clean geproduceerd. Qua nummers vallen vooral opener (na het intro) ‘The Silence of Heaven’ op, met een mooie coda aan het eind, of ‘Mother of Shadows’, dat heel duidelijk Dissction erop gestempeld heeft. De klassieke lange laatste track is het slepende ‘A Hunter Rides the Night’, wat na het gepingelde ‘Wrathful Rebirth’ een mooie finale is, met een uitgesponnen 3 dubbel gitaarpartij die het nummer maakt. Keurig gedaan.