Dynamo Metalfest – Dag 2 – Eindhoven 20.08.2023
Alex Thrasher | Photography © Eus Straver
Nog wat vermoeid na dag 1, zijn we ook op dag 2 weer op tijd op het terrein. Het blijkt dat ik bijna de enige ben, want het terrein is nog vrijwel leeg wanneer de eerste band om 11.30 uur start op de MainStage. Maar met een programma met o.a. Obituary, Sepultura en Killswitch Engage zal het snel drukker worden.
De eerste band van de dag is het Engelse Pest Control. Deze Engelse crossover / thrash band bestaat nog maar een paar jaar en heeft slechts 1 full-length album uitgebracht: ‘Don’t test the pest’ eerder dit jaar. Als je al dacht dat ‘Reign in Blood’ van Slayer een kort album is (10 nummers en 28:59 minuten), wat is dit album dan wel niet: 11 nummers in 21:15 minuten). Maar Pest Control is gelijk een verrassing van jewelste! Zangeres Leah heeft een lekkere stem en als je de ogen dicht doet, meen je zowaar de geest van Dawn Crosby te horen. Wat een gave band, niet voor niets spelen ze in augustus en september in het voorprogramma van Obituary tijdens de Engelse tour. Jammer dat slechts een paar honderd man getuige is van deze geweldige band. Een van hen is drummer Donald Tardy (Obituary) die zo’n beetje heel de set van de zijkant van het podium heeft bekeken. Voor herhaling vatbaar en dan hoger in het speelschema!
De volgende band die op de MainStage speelt is Gatecreeper uit Arizona. De band speelt een lekker pot Death metal met wat doominvloeden, zeg een kruising van Entombed en Obituary. Heavy met hoofdletter H! De band bestaat sinds 2013 en heeft 2 full-lengths gemaakt: ‘Sonoran Deprevation’ (2016) en ‘Deserted’ (2019). Ook deze band is voor mij een verrassing; ik was nog niet bekend met deze band, maar ik ga meteen mijn verzameling aanvullen met cd’s.
Obituary is echter geen onbekende, deze band uit Florida is al wat jaartjes actief (sinds 1984) en speelt death metal op champions League niveau. De band staat laag (te laag?) op de bill en heeft dan ook maar 50 minuten om de Kunstijsbaan op de grondvesten te doen trillen. All killer no filler is de set: van ‘Sentence Day’ tot ‘Slowly we Rot’ is het genieten geblazen. Een super geluid waarbij alle instrumenten goed zijn te horen. Veel beter dan dit kan het toch niet worden?
In ieder geval niet met Rudeboy plays UDS (Urban Dance Squad). In het begin is het veld nog niet voor een kwart gevuld. Misschien verfrissend geluid tussen de harde bands, maar veelgehoord geluid is dat Rudeboy eerder thuishoort op het andere podium (of gewoon in de clubs waar de muziek meer tot z’n recht komt). Later werd het gelukkig wel wat drukker bij het optreden. De band doet in ieder geval z’n best om het publiek te vermaken en dat is niet makkelijk met deze afwijkende muziek. Respect voor Rudeboy maar vlug door naar de vrolijke skatepunk van The Boneless Ones.
In The Boneless Ones spelen Greg Locicero (gitarist van Forbidden en Dress the Dead) en drummer Chris Kontos (Forbidden). Op basgitaar Troy Takaki (Hell’s Kitchen) en op zang de voor mij onbekende Max Fox. Als ik laatstgenoemde ‘Skate voor de Devil’ hoor brullen kan ik mij gezien zijn leeftijd en iets te hoge gewicht niet voorstellen dat hij het lang op een skateboard uithoudt. Maar het enthousiasme van met name drummer Chris werkt aanstekelijk en Greg hebben we nog nooit op een slechte riff kunnen betrappen. Vermakelijk!
Overigens zorgt Heavy Hoempa op het veld voor het nodige vermaak. Een blaaskapel dat gevarieerde heavy nummers speelt als van Priest’s ‘Breaking the Law’ tot ‘Chop Suey!’ van System of a Down
Bij terugkeer op het veld bij de MainStage valt mij opeens op dat het een stuk rustiger is dan gisteren. Zijn er minder tickets verkocht of vertrekken mensen eerder omdat er morgen weer gewoon gewerkt moet worden? Sepultura is duidelijk nog steeds een grote naam in metal wereld. Onder gejuich betreedt de band het podium en de mannen gaan meteen los met ‘Isolation’. Bij de inzet van ‘Territory’ is er flink beweging voor het podium. Sepultura houdt het tempo er lekker in en ze zetten een strakke set neer. Uiteraard ontbreken favorieten als ‘Arise’ en ‘Roots Bloody Roots’ niet in de set. Sepultura imponeert en overtuigt.
De Amerikaanse metalcore formatie Killswitch Engage behoeft geen introductie, de band uit Westfield, Massachusetts timmert al bijna 25 jaar aan de weg en bracht ons inmiddels acht langspelers. Nummers als ‘My Curse’ en ‘This Fire’ doen het goed op Dynamo en er ontstaat een flinke pit. Met beukende tiffs in een nummer als ‘The Signal Fire’ Killswitch Engage te overtuigen. Maar wat blijft die versie van ‘Holy Diver’ van Killswitch Engage toch supergaaf! Hele veld zong mee, kippenvel moment!
Op de Kink Distortion Stage is de uit Los Angeles afkomstige band Warbringer de headliner. En dat hebben we geweten! De thrashers zetten heel het veld op stelten en gedurende de hele set is het volop circle- en moshpits, wat een feest! Perfecte afsluiter van het tweede podium. Er is dit jaar weinig thrash metal (understatement), maar verleden jaar waren we natuurlijk erg verwend met Exodus, Testament, Death Angel, Bay Area Interthrasional en Angelus Apatrida. Hopelijk kunnen we volgend jaar naast het al bekend gemaakte Forbidden meer thrash metal beleven op DMF.
Ondertussen is het op de MainStage ook tijd geworden voor de headliner en dat is het Zweedse In Flames. Ik was bij voorbaat niet enthousiast. In Flames leverde in het verleden wel goede albums af maar waren zij de weg niet een beetje kwijt? Daar was niets van te merken, In Flames levert een geweldige set af met veel aandacht voor de oude albums! Zo wordt het geweldige ‘Behind Space’ van het debuutalbum gespeeld en ook de heerlijke nummers ‘Pinball Map’ en ‘Only for the Weak’ van het geweldige ‘Clayman’ album (2000) komen voorbij. Ook van het recente album, dat weer wat harder is uitgevallen, worden nummers gespeeld. Kortom, prima afsluiter. Enige punt van kritiek is de show, alleen maar wat licht maar als je band In Flames heet, verwacht je toch (letterlijk) wat vuur(werk). Na deze geweldige show ga ik dan ook weer ‘uitgeblust’ naar het hotel.
Twee dagen Dynamo Metalfest, wat is de afdronk?
DMF blijft een heerlijk festival met een geweldige sfeer. Maar dat komt ook omdat het een treffen van bekenden is waar je lekker mee kunt bijkletsen en een biertje kunt drinken. En daar wringt de schoen. Met de komst van het tweede podium staat de muziek altijd ‘aan’ en is het een stuk lastiger om een goed gesprek te voeren. Is het festivalterrein niet gewoon te klein voor 2 stages? Om mij heen hoorde ik ook dat de Beer Garden wordt gemist. En kan het eten niet wat meer gevarieerd en wat meer standjes zodat je niet zo lang in de rij hoeft te staan voor (te) duur eten?
Maar ook een aantal mensen dat aangaf dat dit de laatste keer DMF was: te lange rijen, te hoge prijzen voor eten, de komst van een tweede stage waarmee datgene wat DMF zo leuk maakt (lekker lullen tussen de bands door) ook is verdwenen. En dat moet toch zorgen baren. Ik hoop dat de organisatie open staat voor deze feedback, want het zou toch zonde zijn als dit mooie festival als een nachtkaars uit zou gaan.
Liever 1 stage met een hogere entreeprijs zou ik zeggen, want 79 euro voor bands als Megadeth, Obituary, Sepultura en In Flames is natuurlijk echt een koopje. Gebruik de meeropbrengsten uit kaartverkoop om te investeren in meer service voor de klanten, want daar loopt DMF toch echt achter op andere festivals (Alcactraz is een week eerder en daar spelen veel van de bands die ook op DMF staan en dit festival is een voorbeeld van een goed georganiseerd festival).
Ik wil graag eindigen met het danken van alle vrijwilligers want die liepen de benen uit hun lijf, hulde!
En hopelijk is er volgend jaar ook weer een echte pre-party. Forbidden in Dynamo, dat klinkt best als een mooi feestje!