Alcatraz Open Air '23 - Dag 2 - Kortrijk 12.08.2023
Juliette Ruygrok | Photography © Eus Straver & Kick Verhaegen
De tweede dag van Alcatraz Open Air kent een leuk en gevarieerd programma. Zo is Biohazard in originele bezetting een “must” en is het interessant om te zien wat K.K. Downing met zijn KK’s Priest brengt. Verder staat er genoeg leuks en begint de dag al vroeg voor hen die in zijn voor een wederopstanding van de Graveyard.
Campinglife
De campsite van Alcatraz heet toepasselijk de Graveyard. Het ligt naast het crematorium, wel zo handig voor de rottende metalcorpsen. Waar een festival groeit, groeit uiteraard ook de camping. Waar het voorheen voelde als een familie camping in een rustige omgeving, heeft nu ook het wilde festival publiek ontdekt dat het hier prima vertoeven is. Zo zijn er meer partytenten, vlaggen op palen en speakers. De nachtelijke avonturen bestaan uit bier drinken, meebléren op ieder random nummer dat er uit de speaker komt, katten geluiden maken, doen alsof je seks hebt (want laten we eerlijk zijn niemand zit te wachten op een slijmerig samenkomen in een tentje bij temperaturen van 26 graden) enz. Er is genoeg aanbod. Zo kunnen diva’s terecht op het Eagle Plaza (waar je dus niet al je zooi naartoe hoeft te slepen, want dat staat er al). Maar ook groepen kunnen samen staan in de Friend Zone, daarnaast is er ook vol op ruimte voor campers en caravans.
Voor de reguliere kampeerder is het overigens ook prima geregeld. Heb je moeite met het vinden van een plekje, dan staan er medewerkers in een geel hesje die je de weg wijzen. Op de camping is van alles te krijgen, zo is er een winkel die letterlijk alles verkoopt, maar ook het ontbijt is prima geregeld, de goede bodem is noodzakelijk voor al dat bier. Ontbijtpakketten zijn dan ook rijk gevuld. Er zijn gelukkig ook activiteiten gedurende de ochtend. Zo kan je hakbijlen gooien voor bier, hakbijlen ontwijken (want niet iedereen is accuraat of nuchter) en boeren laten voor bier (wie zit er tijdens het genot van het ontbijt nu niet op dit soort geluiden te wachten). De ultieme winnaar van de competitie bijlen gooien is overigens 10 jaar, en het bier wordt door een trotse moeder in ontvangst genomen (goede opvoeding begint op de camping van Alcatraz, zeg maar). Ook kan je belly sliden. Het aanzicht van de ontblote bierbuiken in de vroege ochtend werkt natuurlijk goed voor eetlust. Gelukkig hebben de kerels die een kilt dragen gekozen voor ondergoed, want niet iedereen zit te wachten op extra worst bij het ontbijt.
Alcatraz zaterdag
Na op de campsite deelgenomen te hebben aan belly sliden of hakbijl gooien tijdens het ontbijt, verplaatsen de eerste gevangenen zich naar de Prison voor Iron Mask. Wakker worden met power metal is altijd lekker voor de oortjes. De hoge uithalen van zanger Mike Slembrouck brengen de trommelvliezen meteen op niveau. Het zonnetje breek door en bij het horen van gitaren stromen er steeds meer half brakke metalheads naar het podium. Tijdens ‘Feel The Fire’ komt de sfeer er dan ook al goed in. ‘Wild And Lethal’ is een nieuw nummer, maar vooraan lijkt dat niet uit te maken en wordt er meegezongen. Gestaag gaan de handen lucht in, want niet voor iedereen lijkt de kater mee te vallen. Bij de inzet van ‘Master Of Masters’ gaan er toch meer handen de lucht in en wordt er al enthousiast geklapt. Naar het einde van show is het veld aardig gevuld. Het laatste nummer van de set ‘Forever In The Dark’ zorgt dan ook voor enthousiast klapvee. Iron Mask is een fijne opener voor deze zaterdag in de bajes.
In La Morgue is de aftrap voor Hunter uit België. De zanger David Walgrave is een bijzondere verschijning met een hoed en een zonnebril in de toch wel donkere tent. Vol energie betreden de mannen het podium. Dat slaat over op het publiek, die er zin in hebben. De rauwe riffs en diverse vocalen van de frontman slaan aan! Al snel gaan de armen de lucht in. Hunter zorgt voor de energie boost op deze zaterdag ochtend. Zware bassen, stoere riffs weet de band goed over te brengen. Het galmt lekker in de tent die ondertussen goed gevuld is. In de tent worden stickers uitgedeeld, zodat men een leuk aandenken heeft aan de show. Ook komt binnenkort het tweede album ‘Rebel Angels Rise’ van de band uit. De publiciteit is fijn. Hunter is een vermakelijke metal band met invloeden van Priest en Maiden en dat is fijn op deze zaterdag ochtend.
Op de Prison Stage is ondertussen het Poolse Crystal Viper van start gegaan. Frontdame Marta Gabriel neemt indrukwekkende poses aan met haar bas en heeft genoeg bereik om op het gehele terrein hoorbaar te zijn. Het publiek kijkt het rustig aan. Halverwege de set gaan de armen toch voorzichtig de lucht in. De temperatuur stijgt in de volle zon. Het valt dan ook niet mee om in je camouflage pak, of eenhoorn verschijning, er vol voor te gaan. Het wordt in ieder geval branden vandaag op het veld.
De aftrap in Helldorado op deze zaterdag is voor Yoth Iria. De geschminkte zanger Merkaal van het death metal gezelschap zoekt gelijk het publiek op. Het is een bijzondere verschijning met vocalen die des duivels klinken. Er wordt in ieder geval direct enthousiast mee gedaan door de toegestroomde fans. Het is allemaal wat theatraal, maar de eerste metal manen wapperen toch enthousiast in de rondte. De zanger doet zijn best en weet vooraan het publiek aardig op te zwepen, maar de tent blijft de helft gevuld. Het is misschien wat zware kost voor deze zaterdag ochtend.
Brand Of Sacrifice komt vol energie op in de Swamp. Het geluid is er schel. Maar de horns gaan enthousiast de lucht in voor de Amerikaans / Canadese brute technical deathcore formatie. De circle pit is al snel een feit, bij de inzet van ‘Lifeblood’. Om de Swamp te betreden, en in de buurt van dit feestgebruis te komen moet men zich wel eerst door een moeras worstelen, door lokale regen die in de nacht is gevallen. Maar dat is dan wel passend voor de stage ook. De band is een energieke vertoning. Muzikaal is het een grote chaos, en zanger Kyle Anderson heeft de vocale diversiteit om hierbij aan te sluiten. Rauwe screams en zware grunts wisselen elkaar af. Vooraan is de chaos van de muziek in ieder geval overgeslagen in de pit.
Na deze drassige ervaring is het tijd voor, Schizophrenia in La Morgue. De tent is afgeladen voor de Belgische thrash formatie. De sfeer is dusdanig duister, dat je vanaf buiten geen moer ziet. Eenmaal binnen is er sprake van helse temperaturen . Schizophrenia weet de tent in beweging te krijgen met een goede pit en crowdsurfers die rondgaan, want hier geen barriers om het zooitje op te vangen. Er wappert genoeg haar om je verse bier te bevuilen. De mannen van Schizophrenia zijn goede podium verschijning en het publiek vreet ze op. Een enkeling weet het podium te bereiken, en zo zien we ook nog wat stage diven. De eerste rij fans bewaakt overigens het podium fanatiek en weet de meeste crowdsurfers vakkundig naar achter te begeleiden. Het is hard werken vooraan! De set ramt lekker door met toppers als ‘Divine Immolation’ en Structure Of Death’. Met bandleden die het publiek ook echt opzoeken, is de sfeer zoals het hoort bij beukende metal. Rauw, energiek en zweterig. Slayer moet natuurlijk wel gecoverd worden, en met ‘Necrophiliac’ wordt er hard gethrashed. Schizophrenia breekt La Morgue af!
Ook voor Angelus Apatrida is het aanpoten om La Morgue in te komen. De organisatie heeft strobalen gestrooid om te voorkomen dat ook La Morgue in een moeras verandert. Onder luid gejuich wordt het Spaanse thrash metal gezelschap verwelkomt. De bandleden genieten zichtbaar, en het publiek ook waar gedurende het eerste nummer ‘Bleed The Crown’ direct de metalhoorns zichtbaar zijn tot achterin de tent. Tijdens ‘Indoctrinate’ stijgt de sfeer naar een hoger niveau. Het publiek doet van voor naar achter mee. Crowdsurfers eindigen op het podium en de pit is niet houden. Aan de zijkant dansen metal vaders met hun kinderen. Angelus Apatrida is een fantastische sfeermaker op deze warme zaterdag. Het zweet druipt gedurende de set van de tentdoek af! Met knallers op de setlist als ‘Violent Dawn’ en ‘Give ‘Em War’, is het een explosie van energie. Angelus Apatrida legt de lat hoog in La Morgue, wat nu al de partytent van de zaterdag blijkt te zijn.
Midnight in Helldorado is een interessante verschijning. De bandleden hebben allen zwarte kappen over hun gezicht en weten toch als wilde stieren over het podium te rennen gedurende het openingsnummer ‘All Hail Hell’ wat goed wordt ontvangen door het thrashende publiek. Het geluid is wat schel maar er wordt goed meegezongen tijdens ‘Black Rock ’n Roll’. De inzet van ‘Szex Witchery’ zorgt voor meer sfeer, luidkeels gaan de fans tekeer in de pit. Midnight is lekkere gangmaker. Up-tempo knallen bevalt goed in de Helldorado. Midnight is “Born To Thrash” en weet een leuke energieke set neer te zetten in Helldorado. De tent gaat dan ook lekker vol!
De gemaskerde drummer van King 810 lijkt niks mis te slaan in de Swamp zanger David Gunn ontpopt zich tot een heus moerasmonster met lage grunts en excentrieke bewegingen. De fans lijken de vreemde vibe prima te waarderen. Rare dansbewegingen zijn dan ook niet ongewoon op de trage, chaotische nummers van King 810. Wie standaard nu-metal verwacht komt van een koude kermis thuis. King 810 is een verassende act, met vreemde wendingen in hun nummers. Het is rauw en ongepolijst en past prima in de Swamp.
De Zweedse hard rock formatie H.E.A.T weet de Prison goed te vullen. Het hoge meezing gehalte van de band zorgt dat het fijn vertoeven is in de zon. Zanger Kenny Leckremo huppelt over het podium en weet de hoge noot goed te raken. Maar echt het publiek bekoren blijkt lastig. De zwarte spandex is weinig verhullend, misschien weet hij daarmee nog wat gevoelige snaren te raken bij de dames. ‘Rock Your Body’, is in ieder geval bedoeld als sfeerplaat en langzaam wordt er voorzichtig gedanst. H.E.A.T. speelt prima, maar weet helaas niet echt te overtuigen.
De Helldorado is ondertussen wel goed gevuld voor een portie black metal van de Noorse formatie Taake. De hoorns gaan na ieder nummer in grote getale omhoog en het publiek waardeert duistere en technische setting van Taake. Met luid gejuich na ieder nummer als gevolg. Drummer Rune lijkt zich nauwelijks in te spannen, terwijl hij intensieve blasts ten gehore brengt. Taake is een knappe verschijning. Strakke tempowisselingen komen goed uit de verf en het is genieten geblazen in de Helldorado.
La Morgue weet zich weet aardig te vullen voor Evil Dead. De oude thrashers uit Amerika spelen hun laatste optreden van de Europese tour. Er komt langzaam wat beweging in het publiek. Maar de eerdere chaos in La Morgue blijft vooralsnog uit. Nummers van het eerste album lijken meer beweging te brengen onder oudere fans. Er wordt luid gejuicht en de eerste biertjes gaan de lucht in. De echte pit komt niet direct los en de eerste crowdsurfer hangt dan ook halverwege de route naar het podium onderste boven. Poging twee is succesvoller en de eerste stage diver is een feit. De band vermaakt zich prima en helpt de crowdsurfers het podium op. Halverwege de set ontstaat er dan eindelijk een lekkere pit. Evil Dead lijkt even nodig te hebben om La Morgue te doen ontvlammen, maar het feestje komt eindelijk los. De band blijft uiterst sympathiek crowdsurfers het podium op helpen tijdens het spelen, en zo heeft iedereen het genot van een plezante set met klassiekers als ‘Rise Above’.
De zaterdag op Alcatraz is kneiter druk, en om vooraan bij de Prison stage komen is een stuk lastiger. Voor Sepultura is het dan ook dringen geblazen. Onderweg tref je de raarste outfits zoals een paarse teletubbie. Alcatraz heeft zelf al een knap aandeel in vreemde creaties op motoren en bewaarders, maar het publiek kan er ook wat van. Sepultura is duidelijk zijn sterrenstatus niet kwijt. Onder luid gejuich betreed de band het podium en het is meteen rammen geblazen met ‘Isolation’. Bij de inzet van ‘Territory’ is het springen geblazen voor het podium. Sepultura houdt het tempo er lekker in en ze zetten een strakke set neer. Dat mag ook wel wel er vinden live opnames plaats. De constante stroom van crowdsurfende gevangenen zet de bewaarders van de prison aardig aan het werk! Sepultura valt goed onder de toegestroomde metalheads. Zanger Derrick Green vind het fantastisch en waardeert het enthousiasme van het publiek met een “godverdomme”. Bij de inzet van ‘Propaganda’ van het uit 1993 uitgekomen album ‘Chaos A.D.’ verdubbeld de energie maar ook het formaat van de pit. De intro van ‘Guardians Of Earth’ brengt even wat rust in de set. (En die amazone vibe). Sepultura imponeert en de prison ontvlamd. Uiteraard ontbreken favorieten als ‘Arise’ en ‘Roots Bloody Roots’ niet in de set. Rollende metalheads banen zich een weg naar het podium over de handen en hoofden van de pitbeesten. Het is allemaal goed geregeld. Voor het podium staat ook de EHBO klaar om de nodige bloedneuzen te stelpen. Het veld staat ramvol, en Alcatraz lijkt drukker dan ooit!
Vicious Rumors is een energieke podium verschijning met 44 jaar ervaring die al snel La Morgue in beweging weet te brengen. De hoge uithalen van zanger Brian Allen enthousiasmeren het toegestroomde publiek. Vicious Rumors komt graag op Alcatraz, en Alcatraz ziet ze graag komen. Power metal doet het goed in België. Drummer Larry Howe is jarig en wordt luidkeels toegezongen. Vicious Rumors speelt een vermakelijke set met nummers als ‘Minute To Kill’, ‘Abandoned’, ‘Hellraiser’. Forbidden gitarist Steve Smyth voegt zich aan het eind van set ook nog even bij de band voor ‘Don’t Wait for Me’. (gelukkig hebben we dat wel gedaan) Dit zorgt voor een fantastische uitvoering van het nummer. Het is een bijzonder feestje en Vicious Rumors sluit de laatste avond van de Europese tour in stijl af.
Biohazard in originele bezetting mag niet gemist worden. De metalweide van the Prison barst uit z’n voegen wanneer de hardcore formatie uit New york het podium betreed. Al snel ontvlamt de circle pit bij t inzetten van ‘Shades Of Grey’. ‘Down For Life’ wordt luidkeels meegebruld uit de vele metal strotten. Het is een bruisend feest! Gitarist Billy Graziadei klimt op de barriers voordat ‘Wrong Site Of The Tracks’ wordt ingezet. Het duurt niet lang voordat hij over de mensen heen rolt. ‘Black And White And Red All Over’ valt goed in smaak. De golf van crowdsurfers blijft komen, en een enkeling probeert het podium te bereiken. De cipiers van de Prison zijn echter een te moeilijke barrière. Gelukkig blijft Billy het publiek opzoeken, zodat de old school fans toch dicht bij hun idool kunnen zijn. Voor ‘Victory’ gaat iedereen op de knieën, om bij de eerste noten te veranderen in een golvende springende menigte. Oude hardcore tijden herleven met de grootheden uit Brooklyn. Tot ver achterin het veld is de energie voelbaar. Naast knallers uit de eigen collectie nemen ze ook de tijd om een cover te doen van Bad Religion (‘We’re Only Gonna Die’). Gitarist Billy klimt ditmaal over de barriers om deel te nemen aan de circle pit. Billy durft want het is explosie van springende metalheads wanneer de eerste noten worden ingezet. Hij weet knap genoeg zijn weg weer terug te vinden naar het podium. Biohazard overtuigd en speelt een strakke set, de emoties lopen hoog op, en sommige fans vallen om na hun ritje over de koppen van medeheads. ‘Hold My Own’ is de afsluiter van een legendarisch optreden.
Duitse thrashers Sodom zetten de Swap armvol. Er is werkelijk geen doorkomen aan. Het publiek roept luidkeels “Sodom” na set opener ‘Silence Is Consent’. Het tempo nog even verder opgevoerd met ‘Nuclear Winter’. Sodom ramt, maar weet ook gladde solo’s goed over te brengen, terwijl de hals van de gitaar wordt afgelikt. “ Sodom, Sodom “ men blijft schreeuwen naar de band. Menig keeltje gaat hier naar z’n moer. Dit wordt beloond met rauwe riffs en de nog rauwere strot van zanger Tom Angelripper. Natuurlijk komen favorieten als ‘M16’ en ‘Agent Orange’ voor op de setlist en daarmee beleefd het publiek tezamen met Sodom een beukende show in de Swamp.
In Helldorado weet The Exploited de vloerplaten los te spelen. Zanger Wattie Buchan met zijn iconische rode hanenkam is een rasechte entertainer, die wel af en toe op adem moet komen. Het is niet allemaal haarfijn, maar punk hoort rauw en ranzig te zijn. Klasbakken als ‘Uk 82’, ‘Fuck The USA’, ‘Punk’s Not Dead’ komen allemaal voorbij. De sfeer is fantastisch in Helldorado en ook in de coulissen staat het vol. Want The Exploited is een band van en voor de fans. Random fans kunnen dus ook gewoon meeschreeuwen in de microfoon op t podium. Het is aan één stuk door rammen, geen moeilijke gesprekken of introducties. The Exploited is The Exploited en vermaakt zich prima, en zo ook het publiek in de Helldorado.
Over Alestorm op de Prison stage zijn we kort en bondig. Grote Gele Badeend. Het was een vermakelijke show, en iedereen genoot zichtbaar. Maar die Badeend…..
De Amerikaanse death metal formatie Obituary in de Swamp zorgt direct voor grote getalen headbangers bij de inzet van ‘Redneck Stomp’. Dit is het betere werk! Hier waren we aan toe na die verdomde badeend. Het is afgeladen in toch al wat dampige tent. Onder luid gejuich gaat de show van start. Het duurt niet lang voordat er een harde pit gaande is. Gitaristen Kenny Andrews en Trevor Peres imponeren met strakke riffs en glad solo werk! Drummer Donald Tardy geniet zichtbaar tijdens ‘Sentence Day’, met een brede grijns op zijn gezicht zingt hij mee met zanger John Tardy. Obituary speelt strak het ‘A Lesson In Vengeance’ kent een knappe intro. Haren wapperen in t rond en geen biertje is veilig. Rappe tempowisselingen zwepen het publiek lekker op. De Swamp barst uit z’n voegen en er wordt luidkeels meegebruld. De inzet van ‘The Wrong Time’ (wat nieuwer werk) brengt het alleen nog maar naar een hoger niveau. Obituary imponeert. John Tardy produceert Swamp waardige kreunen uit de diepte van zijn ziel. Het publiek smult ervan en halverwege de set druipt het zweet van de tentdoeken af. ‘Slowly We Rot’ ontbreekt uiteraard niet. Het is een toffe set. Waarvan menig headbanger duizelig zou worden, maar niet de Swamp monsters. Die krijgen er geen genoeg van!
KK’s Priest heeft de prison omgebouwd tot een imposant podium met diverse verhogingen. Visueel is het een oogstrelende show. Zanger Tim Owens komt krachtig over. Ram vol staat het veld echter niet, waarschijnlijk omdat een groot deel van het publiek nog in de Swamp staat te bangen. Tijdens ‘One More Shot At Glorie’ spuiten de vlammen uit het podium. Ondanks dat er muzikaal niks mis is met KK’s Priest, ze spelen strak en combineren glijdende gitaarsolo’s met hoge uithalen van zanger Tim Owens alsof het niets is, lijken de gevangenen van de prison wat duf. Misschien zijn ze moe van alle inspanningen van de dag, of zijn het de visuele aspecten van de show die ze vol verbazing doet stilvallen. Echt los komt t niet. Bekende Priest platen zoals ‘Night Crawler’, ‘Burn In Hell’ en ‘Breaking The Law’ komen allemaal aan bod. Het is een toffe show, en laten we het er maar op houden dat het publiek het met open monden aanschouwde.
Hoe anders is de sfeer bij het Duitse Heaven Shall Burn in de Swamp. Met een lichtshow waar je spontaan epilepsie van krijgt en vlammen die het moeras nog broeieriger maken dan normaal. Gaat men los op een portie extreme metal. De tent is wederom afgeladen en het publiek blijkt zeker niet moe of lam geslagen. Metalmonsters banen zich een weg naar het podium over anderen heen en Heaven Shall Burn krijgt het publiek dat het verdient, want het is een fantastische show, en een knallende afsluiter van deze zaterdag in de Swamp.
De Zaterdag was een hele drukke dag, en de verwachtingen zijn hoog gespannen voor de zondag. De gevangenen zijn nog lang niet uitgefeest, Alcatraz gaat op volle kracht. Hopelijk heeft men morgen de zelfde energie en blijft men niet te lang rotten op de Graveyard.
