Jera on Air, Ysselstein Dag 2, 23 Juni 2023
Ruben Blok | Photography © Morwenna Boulter
Op vrijdag is het gelukkig een stuk mooier weer en zweten we de tent uit. Het terrein op Jera On Air is alweer bijna helemaal droog en binnenkort komen sommige mensen er achter dat zonnebrand geen overbodige luxe is als je de hele dag buiten loopt. Het terrein is gelukkig niet stoffig door de toevoeging van houten vlonders in de tenten, iets wat in het verleden nog wel anders was.
Op de ‘vroege’ vrijdag middag om 13:00 staat het Nederlandse Distant in de kleine tent om de dag weer goed te beginnen. Met langzame zware breakdowns wordt iedereen gelijk wakker geschud en hebben mensen zelfs al de smaak voor een moshpit te pakken.
Na een korte ontbijt-pauze maak ik mijn weg naar Attila voor wat een feest belooft te worden. Het begint vol energie met ‘Middle Fingers Up’ en ‘Hellraiser’ maar een paar nummers in de set valt helaas de stroom uit in het midden van ‘Rageaholics’. Na een korte onderbreking hervatten ze de show met ‘About That Life’ maar daarna valt voor een tweede keer de stroom uit en vervallen helaas een paar nummers van de setlist vanwege de onderbrekingen. Buiten de technische mankementen om een leuke show die helaas ingekort werd.
Aan het begin van de avond is het tijd voor The Interrupters, een rust momentje in een weekend vol punk, hardcore en metalcore. Zonder ergens omheen te draaien wordt gelijk ‘Take Back The Power’ ingezet en kan het dansen beginnen. De ska invloeden zijn goed op hun plaats op de main stage terwijl inmiddels de laatste wolken zijn weggetrokken en het als een lekkere zomer dag voelt. Bekende nummers zoals ‘By My Side’ en ‘Family’ worden meegezongen door het enthousiaste publiek en bij afsluiter ‘She’s Kersone’ gaat iedereen nog even met de voetjes van de vloer.
In de iets kleinere tent verderop is het dan tijd voor Stray From The Path. Deze Amerikaanse hardcore punkband maakt een duidelijk statement over hun politieke standpunten en ook de nummers gaan daar over. Met nummers zoals ‘Goodnight Alt-Right’, ‘Neighbourhood Watch’ en ‘First World Problem Child’ verzetten zij zich tegen Amerikaanse politiek en ongelijkheid.
Op de main stage is het tijd voor het recent vernieuwde Fever 333 die sinds Mei 2023 weer als kwartet op het podium staan na creatieve verschillen binnen de band met oude leden. De nieuwe formatie doet het leuk op het podium maar ik ben niet helemaal overtuigd dat ze niet over een backing track heen spelen. Verder brengen ze een sterke boodschap over hoe het is voor gekleurde mensen in de maatschappij met nummers als ‘Made an America’, ‘Burn It’ en ‘Hunting Season’ en voelen zij zich gelukkig thuis in de metal community.
Inmiddels begint het alweer wat later te worden en loop ik naar de side-stage voor het optreden van Sleep Token, een alternatieve metal band uit Engeland. De band is altijd gemaskerd en in kostuums gehuld en ook de namen van de leden zijn niet bekend wat het allemaal een beetje mysterieus en duister maakt. Ook de muziek is duister met langzame gitaar riffs ondersteund door synthesizer en melancholische vocals. Ze spelen een paar van hun grote hits met ‘The Offering’, ‘Granite’, ‘Alkaline’ en het recenter uitgebrachte ‘The Summoning’. Sowieso een band die nog veel metal festivals aan gaan doen, en met goede reden.
Terug aangekomen bij de main stage is het tijd voor Hollywood Undead voor een mix van rap en rock met makkelijk mee te zingen refreinen. De band begint met een nummer van hun achtste en meest recente album ‘Hotel Kalifornia’, toepasselijk genoemd ‘Chaos’. Verder zijn het vooral oudere hits zoals ‘Riot’, ‘Bullet’, en ‘Hear Me Now’. Tot grote vreugde van het aanwezige publiek werd na wat aanmoediging ook ‘Everywhere I Go’ gespeeld nadat de intro door de tent galmde tijdens een korte pauze. Afsluitend met ‘Undead’ van het eerste album ‘Swan Songs’ was het optreden een leuke ervaring.
Na een korte zoektocht naar iets te eten kom ik vooraan aan bij Papa Roach op de main stage en daar hadden duidelijk een hoop mensen naar uit gekeken. Onder luid gejuich begint de band met ‘Kill The Noise’ van het nieuwste album alvorens een paar klassiekertjes te spelen zoals ‘Getting Away With Murder’, ‘Blood Brothers / Dead Cell’ en ‘Broken Home’. Ze brengen ook een tribute aan Keith Flint door ‘Firestarter’ van The Prodigy te spelen met bijbehorend vuurwerk op het podium. Ook komt Hollywood Undead nog voorbij tijdens ‘Swerve’ en sluiten ze uiteindelijk af met de grootste hits ‘Between Angels and Insects’ en ‘Last Resort’ samen met Jason Aalon Butler van Fever 333.
Hoewel Trash Boat in de middag nog een gevoelige akoestische set speelde in de Biergarten is het ’s avonds in de kleine tent weer goede oude punkrock. Een verassend goede band om lekker op te dansen met nummers als ‘Vertigo’, ‘Alpha Omega’ en ‘Bad Entertainment’ met hier en daar dance/techno invloeden tussendoor. In het thema van tributes brengen, speelde de band een eerbetoon aan de overleden zanger van Linkin Park, Chester Bennington. Deze versie van ‘Given Up’ trok nog extra mensen vanaf de main stage en deze band had ook makkelijk op een van de grotere podia kunnen staan dit jaar, het is ze gegund.
Uiteindelijk als afsluiter komen we aan bij Rancid, een band die alweer 32 jaar meegaat in de punkrock scene. Zoals gebruikelijk lijkt vandaag begint ook Rancid met een plaat van het nieuwe album die toch ouderwets goed klinkt ‘Tomorrow Never Comes’. Daarna volgen een paar nummers die ons terug nemen naar begin jaren 90, zoals ‘Roots Radicals’, ‘Radio’, ‘Maxwell Murder’ en ‘Black & Blue’. De heren zijn het duidelijk nog niet zat en het is een uur lang goede oude punk met hier en daar een nummer van na 2005, maar voornamelijk terug naar de roots. Deze band verwacht ik nog jaren voorbij te zien komen.
