Evergrey, Fractal Universe, Virtual Symmetry – Gebr. De Nobel, Leiden - 25/09/2022
Talitha Martijn | Photography © Eus Straver
We hebben er meer dan twee jaar op moeten wachten en zijn we tevens twee albums verder maar afgelopen zondag 25 september was het eindelijk zover. Evergrey kwam naar gebr. De Nobel in Leiden. In eerste instantie zou het Amerikaanse Witherfall en het Franse Dust In Mind meekomen, maar omdat de tour meerdere malen verplaatst moest worden vanwege de welbekende redenen zijn beide bands afgehaakt en vervangen door Fractal Universe en Virtual Symmetry.
Als eerste is het de beurt aan de progressieve metal band Virtual Symmetry. De band is afkomstig uit Zwitserland/Italië en is ontstaan in 2009. Virtual Symmetry mengt invloeden van klassieke muziek met metal in hun songs en deelde eerder al het podium met acts als Dream Theater en is het inmiddels de tweede tour die de band in het voorprogramma van Evergrey doet. In 2020 bracht Virtual Symmetry hun album ‘EXOVERSE’ uit dat op lovende kritieken kon rekenen. Helaas is het nog niet druk in de zaal als de band rond de klok van half acht aftrapt. Bij de eerste tonen merk ik al dat ze goed naar Dream Theater geluisterd hebben. Zanger Valerio Villa doet ernstig zijn best om het publiek mee te krijgen en hij heeft een aantal goede muzikanten om zich heen die overdreven hun best staan te doen. Echter nog niet iedereen is eraan toe, maar gelukkig voor de band loopt het langzaam wat voller in de zaal.
Wat betreft de songs die worden gebracht, ik proef hier en daar wat progpower voorzien van lange, melodieuze instrumentale stukken. Het is wat eentonig maar zeker niet slecht. De songs die mijn aandacht vast hielden waren onder meer ‘The Paradise of Lies’en ‘XI’. Ook tijdens ‘Remember’ kwam de kwaliteit redelijk goed naar boven. De gitarist is ook zeker geen slechte gitarist echter de band overdrijft wel een beetje met het proberen om het publiek voor zich te winnen. Je kan het ze niet kwalijk nemen maar het komt wat gemaakt over. De show wordt vervolgens afgesloten met het goed uitgevoerde ‘Come Alive’. Al met al hebben we kunnen genieten van een leuke band met veel enthousiasme, maar helaas wat te gemaakt en zeker niet voorzien van een eigen sound.
De tweede band van vandaag is Fractal Universe, dit is een prog death metal band uit Frankrijk die in 2013 werd opgericht en inmiddels bracht de band een drietal volwaardige albums uit. Tijdens deze tour met Evergrey presenteert de band hun nieuwe album ‘The Impassable Horizon’ dat in de zomer van 2021 uitkwam. Eerder toerde de band al met Obscura en werkte ze samen met Gojira’s Christian Andreu. Fractal Universe is toch wel de verrassing van vandaag voor mij. Persoonlijk ben ik fan van het wat stevigere werk en dat heeft de band goed onder controle. De riedeltjes en loopjes van het technische gitaarwerk en de gevarieerde drumstukken met bijbehorende breaks, maken de songs tot een prima geheel. Zo krijgen we onder meer een nummer als ‘Symmetrical Masquerade’ van het meest recente album te horen en ook het aanwezige publiek kan zich zeker in deze vette band vinden.
De band gaat verder met ‘Interfering Spherical Scenes’ en ‘Scar Legacy of Hatred’ waarbij de heerlijke deathmetal invloeden er vanaf druipen. De heren gaan vervolgens verder met ‘Flashes of Potentialities’ en ‘Fundamental Dividing Principle’, waarbij de band melodieuze stukken met stevige deathmetal op de juiste manier weet te combineren dit tot genoegen van het aanwezige publiek. Dit ondanks dat het toch wel een stuk stevigere muziek is dan dat van de eerste band en dat van Evergrey zelf. Zanger Vince Wilquin komt af en toe naar voren met een verdwaalde saxofoon, loopt spelend op zijn saxofoon door de halve zaal en weet hiermee nog even de aandacht te pakken, Dit maakt de songs van de band net wat spannender en interessanter en krijgt de band de aandacht die ze verdienen. Het einde van set wordt afgesloten met ‘A Clockwork Expectation’ en het sterke ‘Falls of the Earth’. Fractal Universe is zeker een luisterbeurt waard als je ze nog niet kent, de band wist te overtuigen en smaakt naar meer.
Evergrey is een melodieuze progressieve metal band uit Göteborg, Zweden. Opgericht in 1995 door gitarist / zanger Tom S. Englund, die door de jaren heen het enige constante lid van de band is gebleven. Evergrey slaagt erin om technische composities vol melancholie en dramatiek toch toegankelijk te maken. Het heeft de Zweden een grote fanbase opgeleverd en hen tot één van de belangrijkste exportproducten van progressieve metal uit Zweden gemaakt. Na het succes van het drieluik ‘The Storm Within’ (2016), ‘The Atlantic’ (2019) en ‘Escape Of The Phoenix’ (2021) heeft de band in 2022 alweer een nieuw album uitgebracht te weten ‘A Heartless Portrait (The Orphean Testament)’ en inmiddels alweer het 13e studio album van de band. De mannen van Evergrey staan al jaren hoog in mijn lijstje van toonaangevende progressieve metalbands. Nou moet ik zeggen dat ik zelf het een na laatste album ‘Escape of the Phoenix’, nog steeds een van de sterkste albums van de afgelopen jaren vind.
Als de band om half tien aftrapt met het energieke ‘Save Us’ staat het met rond de 350 man gezellig vol in de Nobel. De hele band heeft er zichtbaar zin in en het geluid en licht is eigenlijk direct goed te noemen. De grote glimlach op de gezichten van de band zijn fijn om naar te kijken. Tom is goed bij stem en als ze vervolgens ‘Weightless’ inzetten, dit tot groot genoegen van het aanwezige publiek. De progressieve machine stampt door met onder andere ‘Distance’, gevolgd door ‘Eternal Nocturnal’. De band heeft natuurlijk heel veel nummers om uit te kiezen. Het is een luxe, maar ook lastig want het publiek wil natuurlijk altijd meer nummers horen, dan dat er speeltijd is. Tussen de nummers door volgen er wat praatjes en grollen van zanger Tom. Het mooie ‘Midwinter Calls’ bezorgt me kippenvel. Het aanwezige publiek zingt vol overgave en enthousiasme ieder nummer mee, het is een mooi samenspel. Fijn ook om eindelijk de songs van de laatste twee albums live voorbij te horen komen. Met mijn favoriete Evergrey drummer Jonas Ekdahl op de kit en gitarist Hendrik Danhage die sinds 2014 weer terug op het oude nest zijn, heeft Tom een aantal fijne muzikanten bij elkaar.
Verder krijgen we onder meer nummers als ‘Where August Mourn’ en ‘A Silent Arc’ te horen waarbij de heerlijke technische gitaarriffs en mooie melodische stukken erin gaan als zoete koek. Het geluid staat inmiddels als een huis en zo krijgen we prima uitvoeringen te horen van ‘In the Absence of Sun’ en ‘Call Out the Dark’. Vervolgens passeren ‘My Allied Ocean’ en ‘A Touch of Blessing’ de revue en zit het reguliere deel van de set er alweer op en lopen de heren het podium af. Uiteraard wachten we nog op een aantal klassiekers die gewoon gespeeld moeten worden. Gelukkig worden we op onze wenken bediend. De heren komen terug op het podium en hebben hun metal outfit verruild voor witte bloesjes. Uiteraard weet het publiek wat er komt, de mannen starten hun encore met ‘Blindfolded’, dit nummer wordt luidkeels meegezongen door het voltallige publiek. Evergrey trakteert ons vervolgens op ‘Recreation Day’. Het publiek laat blijken dat de band een top show heeft neerzet met luid applaus en geroep. Toch zijn we ondertussen alweer bij het laatste nummer aangekomen in de vorm van ‘King of Errors’ waarbij iedereen nog eenmaal hard meezingt en dan is het na een top show van anderhalf uur dan toch echt afgelopen. Hopelijk komt de band snel weer terug want dit smaakt na meer, Evergrey heeft materiaal genoeg om ons nog van wat leuke shows te voorzien. Kortom een top optreden van deze doorgewinterde band uit Zweden.
