Judas Priest - 50 Heavy Metal Years - 013, Tilburg– 28/07/2022
Koos van Marle | Photography © Bianca Berger
Op een zomerse avond in het feestelijke Tilburg komt niet iedereen voor de kermis, want Judas Priest is vanavond ook in de stad met hun 50 Metal Years tour. Deze zou eigenlijk 2 jaar terug plaats vinden, maar we weten allemaal hoe dat liep en 52 Metal Years bekt toch net even wat minder. Je vraagt je ondertussen altijd af of dit dan de laatste tour gaat zijn, maar daarover later meer.
Zonder voorprogramma en na ‘War Pigs’ van Birminghamse stadgenoten Black Sabbath als intro is het tijd voor de intro ‘Battle Hymn’ en knallen we er meteen in met ‘One Shot at Glory’, waarbij het erop lijkt dat metal god Rob nog even warm moet draaien. Dat geldt niet voor showboot Richie Faulkner, nu al dik 10 jaar de vervanger van KK Dowing, die met gierende solo’s de show steelt. Via het nummer ‘Lightning Strike’ van de laatste plaat ‘Firepower’ komen we al aan bij de eerste publieksfavoriet ‘You`ve got another thing coming’.
Er wordt lekker gerockt en het blijkt een glorieuze avond te worden, want Halford komt ondertussen ook steeds beter bij stem, ook als de hogere registers open getrokken worden. Het zal nooit meer worden zoals ten tijde van ‘Freewheel Burning’, wat ook het volgende nummer is op de setlist, maar voor mijn gevoel is het wel beter dan 4 jaar geleden, toen de heren ook in 013 waren voor de tour rondom ‘Firepower’. ‘Turbo Lover’ had dan wat mij betreft niet gehoeven, maar met ‘Hell Patrol’ en ‘The Sentinel’ volgen wel 2 favorieten van uw ondergetekende reporter. Vooral het twin gitaar werk op The Sentinel’’ levert mij persoonlijk kippenvel op en wordt heerlijk uitgevoerd door het combo Faulkner/Sneap.
Laatstgenoemde zou eigenlijk niet meegaan op deze tour, omdat de heren als kwartet verder wilden. Na het nodige commentaar van de fans was dit plan ook geen lang leven beschoren en mocht koning producer Andy Sneap toch mee. En wat is er nou toffer dan al deze knallers elke avond mogen vertolken? Ik zou het ook wel weten. Met ook ‘A Touch of Evil’ is ‘Painkiller’ dik vertegenwoordigd in de set, maar ook met nummers die ze niet vaak spelen. Topkeuzes, zo ook ‘Victim of Changes’ waar Halford goed de hoogte in moet en dat zeker niet onaardig doet gezien zijn 72 jarige leeftijd. Met relatieve rustpunt ‘Blood Red Skies’ krijgt ook het ondergewaardeerde ‘Ram it Down’ ook nog wat aandacht.
De quizvraag van vandaag is welke zelfbenoemde metal gods twee covers in hun setlist hebben. U raadt het al, deze Metal Gods. Met ‘The Green Manalishi’ wordt een eerbetoon gegeven aan Fleetwood Mac en ‘Diamonds and Rust’ krijg Joan Baez ook een dikke knipoog. Hierbij heeft het tweede nummer zeker mijn voorkeur omdat Priest hier echt een toffe wending aangegeven heeft en het origineel niet bepaald metal is. Toffe track. Hierna is het met een kort intro van drummer Scott Travis is het tijd voor het onontkoombare ‘Painkiller’. Hiermee is de set ook klaar en kunnen we wachten voor de encore.
Deze laat gelukkig niet lang op zich wachten en met combo ‘The Hellion/Electric Eye’ gaan we nog door voor de laatste sprint. Hierna eet het publiek uit de hand van de op de motor zittende zanger en krijgen we nog de krakers ‘Hell Bent For Leather’, ‘Breaking The Law’ en uiteraard ‘Living After Midnight’. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik een beetje bang was voor de vocale capaciteiten van onze metal opa, maar hij stelde me gezien de leeftijd zeker niet teleur. De grote vraag was: komen ze nog terug? “The Priest will be back!”. Ik vraag me alleen af of ik dan nog zal gaan aangezien dit afscheidsconcert een hele mooie herinnering is.
