Heavy Metal Maniacs Festival 22.10.2021 - 23.10.2021 | P60, Amstelveen
Erik van Dijk | Photography © Kick Verhaegen & Eus Straver
Zaterdag 22 en zondag 23 oktober is P60 in Amstelveen het toneel voor het jaarlijkse Heavy Metal Maniacs Festival. Ook deze jaargang staan er weer interessante namen op het programma, zo is de vrijdag gevuld met o.a. het Duitse Hammer King en het Zweedse Bullet. Voor de zaterdag staat, behalve de Franse cultband Sortilège, o.a. de Belgische black thrashers van Bütcher geprogrammeerd. Een gevarieerd programma om naar uit te kijken.
De vrijdag start met heavy metal van vaderlandse bodem. Het Zeeuwse Harbour of Souls is ontstaan in 2012 en bracht inmiddels twee EP’s uit: ‘Mountain of Fire’ in 2015 en ‘Doomsayer’ uit 2019. De band uit Goes brengt ons op jaren 70/80 geïnspireerde hardrock met heavy invloeden van met name Iron Maiden. Frontman Martin de Jong heeft een goede strot en weet te overtuigen op het podium met nummers als het sterke ‘Doomsayer’ en ‘Safe’. Opvallend is de sterke drummer in de band, Richard van Leeuwen, die we o.a. nog kennen van de Rotterdamse cultband Vulture. De strakke drums zorgen voor een geolied optreden van Harbour of Souls dat afsluit met de Saxon cover ‘Motorcycle Man’. Wat iets tegenvalt is de podium presentatie, Harbour of Souls leunt met name op de frontman en hier is zeker nog winst te behalen.
Power metal krijgen we met het Duitse Hammer King. De band uit Kaiserslautern is ontstaan in 2015 en bracht in juni dit jaar het al weer vierde album ‘Hammer King’ uit. Hammer King opent met ‘Ashes to Ashes’ en hiermee krijgen we het eerste nummer van het meest recente album. Ouder werk als ‘The King Is A Deadly Machine’ volgt nieuw werk op, waarbij opvalt dat de vocalen van Patrick “Titan Fox V” Fuchs wat iel klinken, gaande weg wordt dit gelukkig beter en dan blijkt dat Patrick best een aardige strot heeft. De frontman van Hammer King staat nog even stil bij het veel te vroeg overlijden van Henny “Metalfox” Vos en draagt het nummer ‘Atlantis’ aan hem op. Het publiek brult lekker mee met nummers als ‘Hammerschlag’ en ‘Kingdom of the Hammer King’, waar een grote voorhamer rond gaat door het publiek. Hammer King brengt een vermakelijke show in Amstelveen, met fijne heavy / power metal nummers en een sterke interactie met de toeschouwers.
Het Zweedse Bullet mag het feestje op de vrijdagavond afsluiten. De band die is ontstaan in 2001 als coverband bracht inmiddels zes albums uit waarvan ‘Dust to Gold’ uit 2018 het laatste is. Dat Bullet het feestje mag afsluiten en nog even naar een hoger niveau tilt wordt snel duidelijk. De eenvoudige nummers in combinatie met de rauwe vocalen van Dag Hell Hofer geven iets van AC/DC meets Udo Dirkschneider. De teksten die de kernwoorden metal, drinken en feesten bevatten lenen zich uitermate goed voor het muzikale aanbod. Met nummers als ‘Speed and Attack’ en ‘Ain’t Enough’ is de start lekker en ongecompliceerd, waar we bij het nummer ‘Riding High’ de eerste crowdsurfer noteren. Opvallend is dat, de inmiddels 60 jarige Leidenaar, Nico Perreijn zich ook nog even laat verleiden tot een tochtje boven de hoofden van het publiek (hoogtepuntje?).
Wat opvalt is het lange muzikale intermezzo dat het tempo en de sfeer uit het optreden haalt. Met nummers als ‘Fuel The Fire’ en ‘Heading for the Top’ zit de sfeer er bij het publiek gelukkig snel weer in. Een tweede onderbreking, Dag Hell Hofer pakt weer even wat rust, wordt opgevuld door de muzikanten, waarbij gitarist Hampus Klang en bassist Gustav Hector voor het nodige vermaak zorgen op het podium. Met de meezinger ‘Dust to Gold’ wordt heet feestje nog wat opgevoerd en uiteindelijk kunnen we concluderen dat Bullet best vermakelijk is en de juiste afsluiter is van deze leuke avond.
De zaterdag start met de Amsterdamse heavy metal band Black Knight. De band, in 1981 begonnen als Capture, heeft in 2012 een doorstart gemaakt en dit resulteerde in het vermakelijke derde album ‘Road to Victory’ die in 2020 verscheen. Van de oorspronkelijke line up is alleen drummer Rudo Plooy nog over, en met gitarist GertJan Vis (1996-2000, 2012-present) kunnen we een oudgediende noteren. Opvallend op deze avond is het aangekondigde afscheid van zanger David Marcelis en hoewel de band in Patrick van Maurik een nieuwe vocalist heeft is dit toch een gemis. David doet vandaag op het Heavy Metal Maniacs festival zijn laatste show. Afscheid met een knaller, de zaal is lekker gevuld en reageert enthousiast op de verrichtingen van Black Knight. Sterke krakers als het titelnummer ‘Road To Victory’ van de laatste plaat waarbij opvalt dat de vocalen van David Marcelis live eigenlijk nog beter voor de dag komen dan op de plaat. Black Knight is meer dan alleen vocalen, muzikaal staat het als een huis en met name de gitaristen GertJan Vis en Ruben Raadschelders imponeren. Bij de laatste nummers maakt zanger Patrick van Maurik zijn opwachting aan de zijde van David en zo besluit Black Knight een sterk optreden in Amstelveen.
Hell Freezes Over het niet voor elkaar kunnen boksen om vanuit Japan naar Nederland af te mogen reizen en de vervanger heet Roadwolf. De Oostenrijkse band is ontstaan in 2011 en bracht na een EP in 2014 vorig jaar de geweldige debuutplaat ‘Unchain the Wolf’. Al bij de opener ‘All Hell is Breaking Loose’ wordt duidelijk dat de organisatie van Heavy Metal Maniacs met Roadwolf een sterke vervangen heeft aangetrokken. De band straalt één en al energie uit op het podium en heeft een sterke interactie met het toegestroomde publiek dat in grote getallen acte de préséance geeft. Met ‘Wheels of Fire’ en ‘Curse of the Gypsy’ volgen sterke heavy metal songs waarbij zanger Franz Bauer, niet te verwarren met de Nederlandse volkszanger, probeert continu het publiek te betrekken en oogst succes. Het show effect wordt niet geschuwd, tijdens het nummer ‘Unchain the Wolf’ zien we een geketende wolf het podium opkomen en wanneer deze uiteindelijk ontkend wordt gewillig op de foto gaat met het publiek in de zaal. Roadwolf brengt een zeer vermakelijke show in Amstelveen. De eerste Nederlandse show voor de Oostenrijkers, waar er zeker meer zullen volgen.
Het Nederlandse Jurassic Park geniet de eer om als volgende band het podium te mogen bestijgen. Op de site lees je dat de geschiedenis van deze hardrockfossielen begint in de vroege jaren 70 onder de naam Frankenstein en nog steeds die oude krakers ten gehore brengt. De zaal is opmerkelijk slecht gevuld, wellicht is het tijdstip van 18:00 voor de bezoekers er één waar andere zaken de prioriteit krijgen, maar dit verdient de band niet. Het deert frontman John Scholing niet, de uitzonderlijke frontman staat zijn mannetje en draagt de show met een gezonde dosis humor. Jurassic Park wisselt oude krakers uit een ver verleden met recenter werk, stevige rockende songs onder leiding van de immer enthousiaste frontman. Een vermakelijke show die wel wat meer aandacht verdient had.
Het Engelse Sacrilege is ontstaan in de hoogtij jaren van het NWOBHM tijdperk en bracht demo’s uit in ’83 en ’84 zonder verder op te vallen of het Europese vaste land te bereiken. In 1987 trok de band de stekker er uit, waarna de band hervormde en in 2011 alsnog de debuutplaat presenteerde. Inmiddels heeft Sacrilege zeven albums voortgebracht, het laatste ‘The Court of the Insane’ stamt uit 2019, maar anno 2021 heeft de band nog steeds moeite om het Europese vasteland te bereiken. Reeds in de middag bereikte het geluid ons dat de band vast stond in de kanaaltunnel, uiteindelijk bereikte de band Amstelveen precies op tijd. Op maar meteen met de deur in huis te vallen, het optreden van Sacrilege valt niet mee. De band rond frontman Bill Beadle oogt statisch en weet niet echt de aandacht te trekken bij het publiek. De zaal is wederom niet volledig gevuld en interactie met het publiek is er nauwelijks. Bassist Jeff Rolland probeert connectie te maken, maar Beadle stelt dit eigenlijk niet op prijs. Sacrilege is toch wel wat teleurstellend, daar waar in ieder geval meer verwacht werd.
En dan in is het tijd voor Bütcher. Deze Antwerpse formatie is met de smerige black thrash op voorhand de vreemde eend in de bijt. De band is ontstaan in 2002, stopte in 2007 en is sinds 2014 op ramkoers. In 2017 verscheen de debuutplaat ‘Bestial Fükkin’ Warmachine’ en afgelopen jaar kreeg deze opvolging van het overweldigende ‘666 Goats Carry My Chariot’. De absolute kraker ‘45 RPM Metal’ van het laatste album opent de set en frontman R Hellshrieker stookt het vuurtje lekker op. Bütcher brengt absolute chaos en binnen mum van tijd is P60 veranderd in een, dit weekeinde niet eerder vertoonde, moshpit. ‘Iron Bitch’ en ‘666 Goats Carry My Chariot’ verhogen de feestvreugde en Bütcher dendert door met nummers als ‘Elektrik Exekutioner’ en ‘Thermonuklear Road Warrior’ van de eerste plaat. De Manowar cover ‘The Oath’ volgt op de smerige Bütcher manier en zorgt voor meebrullende fans. Wat een geweld, dit was precies wat we vandaag in P60 nodig hadden. Bütcher is Bütcher en zorgt ervoor dat de toeschouwers op het Heavy Metal Maniacs festival weer volledig wakker zijn geschud.
Aan al het goede komt een eind en zo ook aan deze mooie dag, maar niet voordat we afsluiten met de Franse cult heavy metal band Sortilège. De versie rond frontman Christian “Zouille” Augustin bracht dit jaar het compilatie album ‘Phoenix’ uit waarop, behalve de tijdloze nummers van de eerste EP en het album ‘Métamorphose’, ook een tweetal nieuwe nummers te horen zijn. Zouille heeft een aantal sterke muzikanten om zich heen verzameld waarmee hij zijn voormalige banleden op een zijspoor zet en hij met zijn Sortilège oude klassiekers nieuw leven in blaast. De band opent met ‘Marchand D’Hommes’ en ‘Messager’ nummers uit 1987, maar daarna komen met ‘Progéniture’ en ‘Civilisation perdue’ al snel de eerste oude krakers voorbij.
Het nieuwe nummer ‘Phoenix’ wordt opgevolgd door de meezingers ‘D’Ailleurs’ en ‘Majesté’ en hier blijkt dat Zouille vocaal de nodige ondersteuning krijgt, wanneer de microfoon richting publiek gaat horen we de opgenomen vocalen doorlopen, iets waar niemand verder om maalt. ‘Amazone’, ‘Gladiateur’ van de eerste EP zorgen voor een opperbeste stemming bij het publiek terwijl het wachten is op die ene grote klassieker. De ballad ‘Quand Un Aveugle Rêve’ zorgt voor een rustpuntje voor Zouille c.s. maar haalt ook het momentum weg in de show. Het laatste nummer, waar velen op gewacht hebben, is dan eindelijk daar en natuurlijk wordt er flink meegebruld met ‘Sortilège’.
Sortilège is een heerlijke afsluiter van een geweldig festival. Volgend jaar betekend 25 jaar Heavy Metal Maniacs, het zal mij benieuwen wat de organisatie daarmee gaat doen. Deze editie was in ieder geval zeer geslaagd en wij zijn er volgend jaar zeker weer bij.