Het is een alleraardigst plaatje geworden met een stevig jaren ’80 geluid en nestelt zich qua muziek in het straatje Mötley Crüe en vooral WASP. Het moet gezegd, dat doen ze met verve.

Het meest vreemde aan het album is de opbouw. Opener ‘Carcass On You Shoulder’ kan mij ook na enkele luisterbeurten nog steeds niet pakken en is gewoon ronduit saai. Vanaf ‘Life In Chains’ komt er steeds meer schwung in de nummers en gaat mijn tevredensheidspeil per nummer omhoog. Verwacht geen superflitsend solowerk maar wel gedegen ietwat smerig en rauw metaal dat door de sleazy touch toch lekker swingt. Dat rauwe komt voornamelijk door donkere rauwe vocalen van Pawel Nemkovic. De beste man is echt geen zangwonder, zingt vrij monotoon maar het past er wel in.

Het album ontpopt zich tot een heerlijk klassiek ‘80’s hard rock / metal album met een gemene vibe. Nummers als ‘Master Bator’, ‘Glory Riders’ en ‘Thirty And Dirty’ zijn gewoon heerlijke, onmiskenbaar aanstekelijke, mid-tempo tracks voorzien van voldoende spierballen.

Enig nadeel is wellicht de productie want ook die is nogal in de ’80 blijven hangen en had wellicht wat helderder mogen zijn. Toch levert deze Savage variant gewoon een prima authentiek album af geheel in de stijl van oude WASP/Mötley Crüe/Lizzy Borden etc. Niets mis mee en zeker aangenaam luisterplezier.