Deze band bestaat gedeeltelijk uit huidige en ex-leden van Oceans of Slumber, maar je hoeft niet bang te zijn dat je progressieve invloeden hoort. Het is de klassiekere, melodieuzere aanpak die je hier hoort, met wat lichte Dissection invloeden her en der. Na een omineus en duister intro met piano en licht esoterische operazang is het tijd voor ‘Total Southern Darkness’. Deze duisternis wijkt duidelijk af van bijvoorbeeld Immortals ‘Northern Darkness’. De expliciete definitie moet ik nog eens nazoeken, maar de muziek is duidelijk anders. Een slepende riff en een prima krijs zet het nummer op, om daarna met een polka tempo te maken. Gelukkig liggen de blasts niet ver weg en die komen in dit en in verdere nummers ook genoeg voorbij.

Ook is er genoeg ruimte voor melodieuze heavy riffs en solo’s, zoals bijvoorbeeld op ‘Whispers that Burn in the Dark’ goed naar voren komt. Dat zorgt er voor dat de afwisseling er lekker in blijft en de plaat een fris gevoel blijft geven. Dat komt misschien wat gek over bij black metal, maar ook hier gaat de uitspraak verandering van spijs doet eten zeker op. De vrij open productie van Joel Hamilton zorgt ervoor dat alle instrumenten even goed aan bod komen, het artwork zorgt ervoor dat het geheel af is. Best een prima plaatje voor als je ook een keer een net wat andere kijk op black metal wilt beluisteren.