Met ‘Shovel Beats Sceptre’ wordt voor het eerst wat gas teruggenomen, het nummer klinkt lomp, zwaar en smerig, is vermakelijk, maar duurt voor mijn gevoel net iets te lang. ‘Charlatan’ opent bruut en snel, maar de band weet hier goed te temporiseren. Het nummer zit vol afwisseling en klinkt in de trage passage bijna melodisch door het gitaarwerk van Morgan. Luister ook hier naar het uitstekende drumwerk en de subtiele basloopjes van Devo. ‘Coffin Carol’ beukt, behoudens een aantal sterk gekozen breaks, vol gas door. Een heerlijk bruut nummer en dit is wat ik van Marduk wil horen.

‘Marching Bones’, hoe kan het ook anders, kent een mars intro. Het nummer heeft een andere vibe dan de voorgangers, met een repeterende gitaarriff is het nummer meer vocaal gedragen. Het valt ook hier meer te horen dan je aanvankelijk denkt, luister eens naar de drum fills die Simon in het nummer verwerkt, geweldig. ‘Year of the Maggot’ en ‘Red Tree of Blood’ zijn weer typerende Marduk songs, bruut, snel en meedogenloos. Wat een geweld wordt er over je uitgestort. Het afsluitende ‘As We Are’ is een traag en meeslepend nummer met terugkerend melodisch gitaarwerk. Het is wachten op een wending, die er niet komt en dat maakt het nummer minder aantrekkelijk.

Marduk zet zich met ‘Memento Mori’ terug op de kaart. Een album dat recht doet aan de discografie en beduidend beter is dan de voorganger. Voor liefhebbers van de band is dit een absolute must. Century Media Records pakt flink uit met maar liefst vijf kleuren vinyl, de mijne heb ik inmiddels vooruitbesteld want deze kan ik niet laten liggen.