En dat was ook precies wat de bedoeling was. Tijdens de opnames werd er flink op lost geëxperimenteerd en qua sound kwam het steeds dichterbij ‘At the Heart of Winter’ of ‘Volcano’ van Satyricon. De sound waarmee M opgroeide en ik moet zeggen dat ik voor die twee platen ook een apart plekje in mijn hart heb ingeruimd. Deze review is dus niet bepaald objectief, want wat mij betreft vormen zij een integraal deel van mijn muzikale opvoeding en ontdekkingsreis. Pre Spotify, pre-streaming en pre-downloaden. Mooi was die tijd, dit is echter een zij noot.

Er trad voor M. 1 probleem op, er moest ook fatsoenlijk gedrumd worden, gezien het feit dat je ineens heel duidelijk alle instrumenten kon horen. Dat liet hij dan ook verstandig over aan een drumcomputer, maar dat neemt wel een organisch gedeelte weg uit het geluid. Aan de andere kant levert het een rete strakke plaat op en dat past hier ook wel weer bij. Als voorproefje aan deze plaat komen er twee nummers als single uit, ‘Conqueror Beyond the Frenzied Fog’ en ‘Seal of the Dominator’.

Na verschillende luisterbeurten blijkt wel dat dit samen met het titelnummer de beste nummers zijn van dit album. Het wordt nog aangevuld met een niemendalletje op toetsen en nog twee lijvigere nummers.