Iron Void bestaat uit drie muzikanten, allereerst is daar bassist / zanger Jonathan “Sealey” Seale die het enige originele bandlid is en verantwoordelijk voor de oprichting in 1998. Steve Wilson neemt gitaar en zang voor zijn rekening en hij heeft al eerder gewerkt met Sealey in So Mortal Be. Achter de drums vinden we Scott Naylor en ook hij is geen onbekende van Sealey, zij speelden samen in Reign of Erebus en Workshed.

Het album opent met een instrumentaal intro genaamd ‘Call of the Void’, maar daarna wordt een ultieme doom riff uit de kast getrokken met ‘Grave Dance’. Het is niet duidelijk wie in welk nummer verantwoordelijk is voor de vocalen, zowel Sealey als Steve Wilson zijn verantwoordelijk voor de inbreng, feit is wel dat beide heren sterke doom vocalen brengen en niets voor elkaar onder doen. Heerlijke nummers trekken voorbij, ideaal voor de winter periode met een goed glas rode wijn bij een haardvuur (het gestookte hout mag je natuurlijk niet uit de vaderlandse bossen stelen).

Heerlijke nummers als de lekkere heavy klinkende ‘Living on the Earth’, ‘Pandora’s Box’ en ‘Slave One’, nummers die wat meer up tempo zijn met sterke, wat Sabbathiaanse, riffs. Ook de trage, slepende nummers als ‘Blind Dead’ en ‘Lords of the Wasteland’ kunnen mij bekoren. Een dikke bassriff, zeurende gitaren en steeds weer die sterke vocalen geven de ultieme doom vibe. ‘She’ is een vermakelijke doom ballad met een lekkere solo en heerlijk basspel, het afsluitende ‘Last Rites’ is weer een lekker trage doom track.