Hierna gaat het tempo gelukkig weer omhoog: ‘Sleepless eyes’ is een regelrechte thrash granaat, dit nummer zal live voor een vette moshpit zorgen. Ook ‘Out of sight’ hakt er lekker stevig in en de heldere productie zorgt voor extra luistergenot. Bij ‘At mirror’s speech’ wordt het weer mid-tempo waarbij de riffs van Ole Drake en Adam Smith smerig vet en heavy klinken. Dit geldt ook voor ‘Reap what you sow’, wat niet had misstaan op het Black Album van Metallica.‘Beginning of the End’ heeft weer wat meer pit en kent een refrein dat pakt en zich gelijk in je kop nestelt. Het album wordt afgesloten met het snelle ‘Balance of time’.

De naam van Metallica is al een paar keer gevallen. Net als bij het laatste album van deze band zijn ook de teksten op het album van Evile veel persoonlijker van aard: depressies, het omgaan met verlies en de onzekerheden die komen kijken bij het vaderschap.

Evile brengt dan ook volwassen album af, het tempo is weliswaar een stuk lager dan op het vorige album maar de nummers staan als een huis. Op de volgorde van de nummers valt wel wat af te dingen, met drie mid-tempo songs en een powerballad achter elkaar zit je niet gelijk op het puntje van je stoel. Voor de afwisseling was het naar mijn gevoel beter geweest dat één van de snellere nummers aan het begin van het album had gestaan. De stijlwissel (vorige album was veel agressiever en ging meer richting oude Sepultura) zal niet bij iedereen in de smaak vallen, maar mij bevalt dit prima. Het album verschijnt op 14 juli bij Napalm Records en is naast digitaal verkrijgbaar op cd en zwart/gekleurd vinyl.