‘One More Time’ brengt duidelijke hardcore invloeden. Rappe opbouwende drums in de intro zetten de sfeer. Deze is lekker voor een pitje! Het refrein brengt wat rust, maar het nummer verliest zeker zijn kracht niet. Het is strak, hard, kent een goede opbouw en knappe tempowisselingen. Drummer Axel Moe is werkelijk indrukwekkend!

In ‘Far From Home’ brengt de band een heel ander geluid. Het kent een rustige toch spannende intro, en de nadruk ligt vooral op de clean vocals. Het is zeg maar de gevoelige plaat op het album. Subtiel wordt het steeds harder, met wat ruimte voor een versnelling en heel kort wat mean vocals in de break, en dat past prima. Goed uitgevoerd voor de afwijkende vibe binnen het album.

‘Departure’ is eigenlijk de officiële album afsluiter. Het kent een melodieuze opening. De rustige overgang met de nadruk op mean vocals voelt raar aan. Ook dit is meer een ballad, en het is een kwestie van smaak of je hier de nadruk op mean vocals prettig vindt. De melodie is in ieder geval mooi.

De overige tracks zijn bonus tracks. ‘Roads’ voelt rauwer en minder gepolijst aan. Hierdoor passen de clean vocals minder goed binnen het geheel. De gitaarsolo toevoegen om hier nog wat melodie aan toe te voegen helpt ook niet. ‘Vindicta’ kent een rappe opening, met een goede agressieve overgang. De inbreng van clean vocals is hier minder storend maar brengt een rock vibe. Ook hier niet het sterkste geheel, en met de break had echt meer gekund.

‘Lost Sailors Grave’ is de sterkste van de drie bonus nummers en dan ook de afsluiter van het album. Veel groove en sterke tempowisselingen in de intro zetten de sfeer lekker weg. Het ramt lekker door. Tijdens de inbreng van clean vocals is er screaming op de achtergrond te horen, hierdoor blijft het een sterk geheel. Er wordt sowieso knap gevarieerd op de vocalen. De tweede keer inbreng van het refrein voelt wat plots. Het einde beukt lekker, en dat laat je met een goed gevoel achter. Hiermee is ‘Lost Sailors Grave’ in ieder geval een betere afsluiter dan ‘Departure’.

Al met al is ‘In Parts, Together’ een prima album. Het is niet vernieuwend maar voor grote delen wel verassend. Beneath My Feet heeft de juiste balans tussen hard en melodie, en de bandleden laten horen dat ze ook durven te expirimenteren met diverse stijlen en overgangen. Dit is voor gemiddelde metalcore fan in ieder geval een leuke plaat om eens te proberen.