Op ‘Subway Anthem’ komt deze creativiteit dan ook direct naar voren in ‘Ultra Ultimate Opus’. Na een korte intro heb je al vrij snel een WTF momentje wanneer gabberbeats worden gebruikt. Gek genoeg mixed dit prima met harde gitaren. Tevens is er een rustige break, met veel elektronische invloeden. Verbazing alom, dit gaat werkelijk alle kanten op!

Ook in ‘Hard Day’ is het snel schakelen. Na een korte intro op de gitaren is het al snel rammen geblazen. De inbreng van clean vocals van Jakob Skogli zorgt voor wat meer melodie, maar al snel zijn het weer de beukende gitaren van Vebrjørn Iversen die Jakob Skogli verleiden tot screaming. Er gebeurt heel veel, waardoor de solerende gitaar enigszins wegvalt. De rustige break brengt een sterke opbouw naar een groovend einde. In ‘Bargain’ zit iets meer eenheid. Het begint rustig met de nadruk op clean vocals. ‘Bargain’ kent een mooie melodie en een krachtige verharding halverwege.

‘Subway Anthem’ is dan weer een nummer met veel korte tempowisselingen. Ondanks dat is er sprake van een goede wisselwerking en een mooi vol geluid. Het blijft een eenheid en dat is knap gedaan. Drum ’n bass leidt ‘Poison Pure’ in, om er nog wat muzikale diversiteit aan toe te voegen. Uiteraard wordt na zo’n intro up tempo gespeeld, en zijn het rammende gitaren die het overnemen. Het refrein is ijzersterk, en heeft de nadruk op clean vocals. Het is bizar hoeveel de mannen van Atena in één nummer weten te verwerken.