United Forces 2022 - Helloween + Hammerfall | Poppodium 013, Tilburg | 13/09/2022
Erik van Dijk | Photography © Eus Straver
Onder de naam ‘United Forces 2022’ bundelen het Zweedse Hammerfall en de Duitse grootmacht Helloween de krachten voor een uitgebreide Europese tour. Op dinsdag 13 september doen de power metal bands het Tilburgse Poppodium 013 aan. Externe factoren maakte het voor velen nog even spannend, de geplande treinstaking zou immers het zuiden van het land deels lam leggen, maar in het weekeinde voorafgaand aan dinsdag de 13e kwam er dan toch een akkoord. Op naar het altijd gezellige 013 voor een klasje hoge school power metal.
Het Zweedse Hammerfall timmert al sinds 1993 aan de weg en bracht inmiddels twaalf albums uit. Het laatste album,’ Hammer of Dawn’, verscheen eind februari dit jaar en werd goed ontvangen door fans en media. Met het nummer ‘Brotherhood’ worden we meteen getrakteerd op het openingsnummer van de nieuwe plaat, het navolgende ‘Any Means Necessary’ verhoogt de herkenbaarheid en voorzichtig komt de afgeladen Tilburgse 013 los. De show van vanavond is niet geheel uitverkocht, dit resulteert in een afgesloten balkon en zoals gezegd een afgeladen volle zaal. Het nummer ‘The Metal Age’ brengt ons terug naar het prille begin van Hammerfall en het debuut ‘Glory to the Brave’ uit 1997. Hammerfall heeft er duidelijk zin in vanavond, niets dan vrolijke gezichten op het podium. Daarnaast is zanger Joacim Cans vandaag in topvorm en dat draagt bij aan het plezier.
Nummers als ‘Blood Bound’, ‘Renegade’ en ‘Venerate Me’ worden goed ontvangen en luidkeels meegezongen door het publiek. Eerste hoogtepuntje in de set is het nummer ‘Last Man Standing’ dat bijkans door de volledige zaal wordt meegezongen, dit tot genoegen van gitarist Oscar Dronjak en zanger Joacim Cans. Soms krijg je het gevoel dat heer Cans net iets te veel tijd neemt voor zijn aankondigingen, zoals de vijf minuten die hij neemt voordat het lijflied ‘Let the Hammer Fall’ door de speakers knalt. De semi ballad ‘Glory to the Brave’ wordt met luid gejuich ontvangen en brengt een rustpuntje, waarna Hammerfall de reguliere set afsluit met het zoete doch vermakelijke ‘(We Make) Sweden Rock’. Natuurlijk komt Hammerfall terug voor een tweetal toegiften, allereerst klinkt ‘Hammer High’ door de speakers waarna het sterke ‘Hearts on Fire’ het meer dan vermakelijke optreden afsluit.
Helloween beleefde het hoogtepunt eind jaren 80 met het album ‘Keeper of the Seven Keys Part 1’. De Duitse band, ontstaan in 1983, bracht in totaal maar liefst 18 langspelers uit met wisselend succes. Het heilige vuur ging weer branden tijdens de wereldwijde ‘Pumpkins United’ tour. De vernieuwde samenwerking was een succes en de band ging daarna zelfs de studio met de drie zangers Michael Kiske, Andi Deris en Kai Hansen. Het resultaat, simpelweg ‘Helloween’ genoemd, verscheen in juni 2021 en deed de fans van het eerste uur verbazen. Wanneer het doek valt ontpopt zich een mooi podium met een gigantische pompoen waarboven drummer Dani Löble snel zijn kruk opzoekt. Na de intro’s (Helloween en Orbit) barst het feest los met het nummer ‘Skyfall’ van het laatste album waarmee we meteen de drie vocalisten in actie krijgen. Opmerkelijk zijn de sterke vocalen van Michael Kiske die met ‘Eagle Fly Free’ en het luid meegezongen ‘Future World’ een geweldige indruk maakt. Andi Deris krijgt zijn momenten met de nummers ‘Mass Pollution’ en ‘Power’ en toont zich een sterk frontman.
De tweede ronde wordt op knock out beslist door Kai Hansen met een geweldige medley uit de jaren ’80. Met een inhoud van nummers als ‘Metal Invaders’, ‘Victim of Fate’, ‘Gorgar’ en ‘Ride the Sky’ wordt de fan van het eerste uur op een geweldige manier bediend. Kai Hansen besluit zijn “Moment of Fame” met de kraker ‘Heavy Metal (Is the Law)’ waarmee we voor even afscheid nemen van het tijdperk van de eerste EP en de debuutplaat ‘Walls of Jericho’. Na het heavy metal geweld van Kai brengen Andi Deris en Michael Kiske een rustpunt met ‘Forever and One (Neverland)’ waarin Kiske wederom de grote uitblinker is. Tijd voor Sascha Gerstner zijn moment met een heerlijke solo. Sacha en bassist Markus Grosskopf blinken uit in enthousiasme en de interactie met het publiek is sterk. Hoe anders is dat met gitarist Michael Weikath die gedurende de show nog geen glimlach op zijn gezicht kan toveren. De man speelt op een bijna arrogante wijze zijn gitaarspel, met herhalende handkunstjes, en lijkt nauwelijks deel te nemen aan de feestvreugde van de overige bandleden en publiek.
Na de Gerstner solo grijpt Helloween terug op de midden periode met de begrijpelijke keuze voor de nummers ‘Best Time’ en ‘Dr. Stein’ met inzet van de zangers Michael Kiske en Andi Deris die elkaar geweldig aanvullen. De reguliere set wordt afgesloten met ‘How Many Tears’ van het debuutalbum waarbij het trio aan vocalisten weer te horen is. Helloween komt terug en de eerste toegift is het matige glamrock nummer ‘Perfect Gentleman’ waar Andi Deris nog één keer de show steelt in zijn glitterpakje, waarna we ons opmaken voor ‘Keeper of the Seven Keys’. Het publiek krijgt er geen genoeg van en blijft de band terugroepen waarna het gezelschap nog één keer terugkomt voor de finale met ‘I Want Out’. Helloween laat deze avond horen nog steeds toonaangevend te zijn in het power metal genre. De band brengt een heerlijke show met een mooie afspiegeling van de complete discografie. Een heerlijk avondje 013 met dank aan Helloween, Hammerfall en het enthousiaste publiek.
