Therion + Keops | 013 Tilburg 21.02.2024
Frans Neelen | Photography © Mariel Rohrbach
Eindelijk is het lange wachten voorbij en kunnen we de grondleggers van de symfonische metal, het machtige Therion, weer eens live aanschouwen. 8 april 2018 was voor mij de laatste keer en grappig genoeg op exact dezelfde locatie als vandaag. Bandbrein Christofer Johnsson en consorten hebben maar liefst drie Leviathan albums te promoten als uitbreiding van hun toch al ruime repertoire dus het samenstellen van een setlist zal geen eenvoudige klus geweest zijn. De opkomst is op deze regenachtige woensdagavond komt een beetje laat op gang maar gaandeweg de avond loopt het wel lekker vol. Eerst maar eens kijken wat het voorprogramma Keops te bieden heeft.
Keops
Het Kroatische Keops is mij onbekend maar blijkt al sinds 1995 te bestaan. In 2022 werd hun 3e langspeler gelanceerd ‘Road To Perdition’ en op dit album ligt dan ook zwaar de nadruk. Maar liefst 7 van de 9 nummers komen van dit album hetgeen achteraf niet vreemd is gezien de bandwisselingen. Gitarist Bruno Mičetić is het enige oerlid en met de overige leden is het laatste album uitgebracht. De band komt zeer enthousiast op hetgeen zeker geldt voor hun charismatische frontman Zvonimir Špacapan die het voor elkaar krijgt om de inmiddels goed gevulde Next Stage in beweging te krijgen. Best een prestatie want buiten een enkeling is echt niemand bekend met deze band. Dat is na dit energieke optreden anders getuige de afname bij de merch. Het geluid laat best wel wat te wensen over hetgeen echt jammer is.
Gedurende de set wordt het er helaas ook niet beter op. Keops speelt heavy metal met een zware groove die af en toe neigt naar industrial. Zanger Zvonimir Špacapan heeft een veelzijdige strot met een lekker rauw randje en kan nogal wat kanten op. Tijdens ‘Rise Again’ neigt het naar Jonathan Davis / Korn maar bij ‘Road To Perdition’ produceert hij weer een heldere metal strot. Ook de hoge uithalen worden niet geschuwd. Tegen het einde van de set wordt er nog een eigen versie van ‘She Sells Sanctuary’ (The Cult) gespeeld maar die is nogal onevenwichtig qua spel. Ook de aangepaste zanglijnen doen wat merkwaardig aan. Gelukkig knalt het afsluitende lijflied ‘Keops’ er lekker in en is dat meteen een vette afsluiter. Zeker een band om in de gaten te houden en een meer dan prima optreden. Meest gehoorde opmerking; een hele leuke verassing.
Therion
Het machtige Therion heb ik al vele malen in steeds wisselende samenstellingen mogen aanschouwen. Teleurstellen deden ze echter nooit en dat komt doordat Christofer zich telkens weer weet te omringen door echte klasbakken. Niet alleen muzikaal maar zeker vocaal een ware opgave. Wat ook meetelt is hetgeen er live qua presentatie op de planken wordt neergezet. Dit is altijd van een hoog aanstekelijk niveau. Het onderlinge enthousiasme en interactie, de professionaliteit en energie tsja, Therion moet je nu eenmaal ondergaan. Naast vaste vocalist Thomas Vikström mogen we deze keer genieten van de hemelse en krachtige vocalen van de Spaanse Rosalia Sairem die op het ‘Leviathan’ drieluik haar intrede maakte en van niemand minder dan de live weer teruggekeerde grootheid Lori Lewis. Het mag gezegd, Lori Lewis is echt een vocaliste van de buitencategorie.
Onder de enthousiaste aanvoering van Thomas wordt de set afgetrapt met het krachtige ‘Blood Of Kingu’ waarna met ‘Ruler Of Tamag’ het eerste nieuwe nummer volgt. En wat een mega fantastische uitvoering is dat. De aandacht wordt volledig opgeëist door de verbluffende vocalen en theatrale uitvoering van Victor, Lori en Rosalia. Menigeen pinkt zelfs een traantje weg want dit is toch echt puur genieten van vocaal en aanschouwelijk meesterschap. Het aanwezige publiek eet meteen uit de hand van de band die er, zonder uitzondering, zichtbaar plezier in heeft en elk nummer vol overgave de zaal inslingert. ‘Birth Of venus Illegitima’ en ‘Tuonela’ brengen de vaart er lekker en zetten de zaal in beweging. Vuisten gaan de lucht in er wordt veelvuldig meegeklapt en gezongen. Dit is exact waarvoor je naar een concert gaat, een fantastische beleving.
Al snel wordt wel duidelijk dat dit geen specifieke Leviathan set (iets wat wel gesuggereerd werd op de 013 site) gaat worden maar dat deze nummers tussen een aantal krakers en een aantal verrassingen gespeeld worden. Verrassingen in de vorm van een tweetal Franse chansons van het verguisde ‘Les Fleurs Du Mal’ album die live echter stukken krachtiger en heerlijk theatraal worden gebracht. Datzelfde geldt voor het relatief rustige oudje ‘Siren Of The Woods” dat zich live toch prima staande houdt tussen stevige krakers als “Asgard” en “Ginnungagap’. Ook de nieuwe songs passen naadloos in het repertoire mede door de echt voortreffelijke uitvoeringen. Zowel Lori als Rosalia stelen de harten van de aanwezigen door hun inlevingsvermogen, mimiek en zuivere vocalen. Rosalia toont zich een ware powerhouse met haar fabuleuze vertolking in ‘Eye Of Algol’, pfff wat een strot heeft die meid. Tijdens alle nummers valt ook het wel zeer ontspannen gitaarspel van Christian Vidal op die quasi nonchalant en breed grijnzend zijn instrument bespeeld alsof het hem werkelijk geen enkele moeite kost. Tegen het eind van de set kijkt hij dan ook wat minderwaardig naar het spel van Christofer wat leidt tot een vermakelijk stukje show off tussen beiden.
‘Son Of The Staves Of Time’ sluit de reguliere set af maar een beetje trouwe bezoeker weet dat er nog een tweetal klappers te verwachten zijn. Die volgen uiteraard en met publiekslieveling ‘The Rise of Sodom and Gomorrah’ en, nadat Christofer nog even moest melden dat hij tijdens zijn eerste toer middels Hoegaarden bier heeft leren drinken (is toch echt Belgisch hoor Christofer), het geweldige ‘To Mega Therion’ komt er einde aan een wervelende show die menigeen sprakeloos maar zeer voldaan achterlaat. Het blijft een raadsel dat een band die keer op keer haar klasse bewijst niet op grote festivals en in grotere zalen te zien is. Dat zou de kwaliteit en het gebodene nog indrukwekkender maken. Zelf was ik er altijd van overtuigd dat de vocale line up Mats Lèven / Lori Lewis / Katharina Lilja niet overtroffen kon worden maar met Thomas Vikström / Lori Lewis / Rosalia Sairem is dat wel gelukt, echt fabeltastisch. Thuisblijvers hebben dan ook een van de beste concerten van het jaar gemist. Hopelijk blijft deze line up intact en komt Christofer terug op zijn beslissing om in de toekomst minder te toeren zodat we nog volop kunnen genieten van deze top band.
Setlist Therion:
The Blood of Kingu
Ruler of Tamag
Birth of Venus Illegitima
Tuonela
Twilight of the Gods
Mon amour, mon ami
(Marie Laforêt cover)
La Maritza
(Sylvie Vartan cover)
Leviathan
Asgård
Morning Star
Black Diamonds
Ginnungagap
Litany of the Fallen
The Siren of the Woods
Aeon of Maat
Lemuria
Sitra Ahra
Quetzalcoatl
Eye of Algol
Son of the Staves of Time
Encore:
The Rise of Sodom and Gomorrah
To Mega Therion
Setlist Keops:
Unconscious Mind
The Machine
Road to Perdition
My Soul Released
Rise Again
Trauma
When I Remember
She Sells Sanctuary (cover The Cult)
Keops