Dynamo Metalfest - Dag 1 - Eindhoven 20.08.2022
Alex Thrasher & Erik van Dijk | Photography © Eus Straver
Na de geslaagde pre-party maken we ons op voor twee dagen Dynamo Metalfest en dat belooft qua programmering en weersverwachting een groot feest te worden. Geen tropische temperaturen zoals op Alcatraz, maar droog, warm festivalweer met zo’n 24 graden. In de ochtend staan dan ook al veel metalheads voor de ingang te wachten. Helaas duurt het, vanwege organisatorische problemen, 45 minuten langer voordat de deuren opengaan, zodat het lang duurt (soms meer dan een uur) voordat iedereen binnen is.
Zo kan het dus dat het Nederlandse TankZilla voor een slecht gevulde ijsbaan moet aftrappen, daar de meeste festivalgangers in de rij staan en het moeten doen met de galmende klanken die uit het ijsstadion komen. TankZilla is de enige Nederlandse band op DMF dit jaar en is het nieuwe project van zanger-riffmeister Peter van Elderen (o.a. Peter Pan Speedrock) en drummer Marcin Hurkmans (Wolfskop). TankZilla brengt een lekkere vorm van lompe rock die zich het beste laat omschrijven als desert rock. De “lucky few” konden genieten van de show, zij die later binnen geraakten moeten het doen met ‘Wrong Place, Right Time’. Een uiterst teleurstellende gang van zaken op de eerste dag voor zowel band als fans.
Het Amerikaanse Dress the Dead had gisteren al een verbluffend optreden afgeleverd, maar ook vandaag op het hoofdpodium weet de band te imponeren. De moderne metalcore weet dan ook al vlug veel bezoekers naar het podium te lokken. Zangeres Kayla Dixon maakt indruk met haar grote bereik en nummers als ‘Promises and kisses’ en het nieuwe ‘Painless Injection’ gaan erin als zoete koek. Drummer Mark Hernandez (ex-Forbidden en ex-Vio-lence) heeft gedurende de hele set een glimlach op zijn gezicht en bandleider Craig Locicero is zichtbaar trots op zijn band. De interesse in deze band is met dit optreden alleen maar toegenomen. Kom maar op met dat debuutalbum!
Het uit Des Moines, Iowa afkomstige Vended is ontstaan in 2018 en bracht in 2021 de EP ‘What Is It//Kill It’ uit in eigen beheer. Opvallend in dit gezelschap is zanger Griffin Taylor, zoon van Slipknot zanger Corey Taylor. Vended tapt muzikaal uit ongeveer hetzelfde vaatje, groovende nu-metal met harsh vocals van Taylor jr. Ook qua podium presentatie kunnen we zeggen dat Vended zich wil onderscheiden, beschildert dan wel gemaskerd worden de songs gebracht die qua originaliteit ernstig te wensen over laat. Van de laaste single ‘Ded to Me’ tot afsluiter ‘Antibody’ krijgen bak beukende herrie over ons heen gestort die bij tijd en wijlen best vermakelijk is, maar in veel gevallen slechts een slap aftreksel is.
Het van oorsprong Griekse Firewind viert dit jaar haar 20-jarig bestaan en zorgt met wat power metal voor de broodnodige variatie. Van zo’n beetje alle albums wordt wel één of meerdere nummers gespeeld. De band is zogezegd ‘on fire’ maar wat wil je ook met songtitels als ‘World on fire’, ‘The fire and the fury’ en ‘Rising fire’? Van de oorspronkelijke bezetting zijn alleen gitarist Gus G. (echte naam: Konstantinos Karamitroudis) en bassist Petros Christo over. Op drums tegenwoordig de Belg Johan Nunez en op zang de Duitser Herbie Langhans. Laatstgenoemde beschikt over een prima stem maar kan niet tippen aan de charismatische stem van voormalig zanger Apollo Papathanasio (Spiritual Beggars). En natuurlijk draait het bij alle nummers om het vingervlugge gitaarwerk van Gus. Wanneer de band besluit het nummer ‘Maniac’ (Flashdance) te coveren, grijp ik mijn kans om alvast in de rij te gaan staan voor een biertje. Laat onverlet dat veel (vooral) vrouwelijke rockers deze kans aangrijpen om bij dit nummer de heupen eens los te gooien en luidkeels mee te zingen. Missie toch geslaagd dus!
Cattle Decapitation is een band waar veel bezoekers naar uitkijken. De progressieve death metal / grindcore band uit San Diego, Californië is ontstaan in 1996 en bracht maar liefst negen albums uit, het laatste wapenfeit is ‘Death Atlas’ uit 2019. Vooraf was het spannend omdat Cattle Decapitation wat shows, waaronder die op Alcatraz, in aanloop naar DMF gecanceld had. Om even voor vieren trapt Cattle Decapitation af met ‘The Geocide’ van het laatste album, maar wat een waardeloze “wall of sound” wordt het publiek ingestuurd. De vocalen van Travis Ryan zijn onverstaanbaar, en het lijkt of dat de back-track harder staat dan live gespeelde waardoor er een chaos ontstaat. Langzaam wordt het geluid beter, maar het is pas bij het vierde nummer ‘One Day Closer to the End of the World’ wanneer er echt genoten kan worden van de brute muziek van het vijftal. Het is frontman Travis Ryan die zich hier nadrukkelijk onderscheidt met zijn uitgebreide vocale pakket van quasi clean naar bruut met gedoseerde pig squeals. Met nummers als ‘Finish Them’, ‘Time’s Cruel Curtain’ en de sterke afsluiter ‘Death Atlas’ valt er voor de liefhebber van extreme, brute death metal toch nog genoeg te genieten.
Goede muziek en gezelschap, een heerlijk festival weertje, wat kan er na het entree debacle nog misgaan zou je denken? Langzaam wordt het drukker en natuurlijk is de gemiddelde metalhead dorstig met dit weer, door een gebrek aan vrijwilligers liepen de wachtrijen aan de tap op en op het hoogtepunt van de dag stond men drie kwartier in de rij voor een pilsje. De vrijwilligers werkte zich uit de naad en deden hun best, maar het is natuurlijk wel erg jammer dat dit weer moet gebeuren. Op de sociale media kanalen was het druk en liet men de onvrede duidelijk horen. Een verder veel gehoord klacht was over de voedsel prijzen, die overigens gaande het festival iets naar beneden werden bijgesteld. De sfeer bleef echter gezellig en gemoedelijk zoals van dit geweldige publiek mag verwachten. We hopen dan maar dat het morgen beter gaat….
Dynamo Metalfest 2022 kunnen we een Death Angel feestje noemen met de pre party, het optreden op zaterdag en hun inzet op de zondag. De Bay Area thrashers zijn een graag geziene gast in Nederland, hebben een enorme vaste fanschare en noemen ons land “home away from home”. Meer ingrediënten voor een feest zijn, behalve een bak vette thrash metal, niet nodig. Dat is dan ook exact wat Death Angel levert, de band opent traditioneel met ‘The Ultra-Violence / Mistress of Pain’ en doet daar met ‘Evil Priest’ een flinke schep nostalgie bovenop. Maar Death Angel is meer dan het debuut ‘The Ultra Violence’ en met ‘Seemingly Endless Time’ en ‘The Dream Calls for Blood’ komt het meer recente deel van de band naar voren. Mark Osegueda laat weer duidelijk van zich horen en steekt daarbij zijn liefde voor Nederland niet onder stoelen of banken en ook Ted, Rob, Damien en Will stralen plezier uit op het podium. Met het fijne ‘The Moth’ en ‘Humanicide’ komen de meest recente platen en aan bod en dit alles tot vermaak van het publiek in Eindhoven. ‘Absence Of Light’ van ‘The Bastard Tracks’ is een wat aparte keuze en haalt de gang er een beetje uit, maar wanneer de kraker ‘Thrasher’uit 1987 uit de speakers knalt gaat het weer goed los in de pit. Death Angel besluit een heerlijk optreden met ‘Thrown to the Wolves’ en weet weer meer zieltjes te winnen in Nederland.
Er zijn van die bands die je nog nooit op een slecht optreden hebt kunnen betrappen. Exodus kun je hier onder scharen. Het uit Californië afkomstige Exodus bestaat ondertussen ook al weer 40 jaar en het debuutalbum ‘Bonded by Blood’ staat nog steeds te boek als een thrash-klassieker. Logischerwijs worden hier dan ook vaak meerdere nummers van gespeeld en dat is vandaag niet anders: ‘A lesson in violence’, ‘Piranha’, ‘Bonded by Blood’ en ‘Strike of the Beast’ (inclusief Wall of Death). Aangevuld met enkele nummers van het laatste album ‘Persona non Grata’ (The beatings will continue, The Years of death and Dying en Prescribing Horror) en andere krakers als o.a. ‘Deathamphetamine’, ‘Blacklist’ en ‘Toxic Waltz’. Wat deze tour en dus ook vandaag anders maakt, is dat de net 30 jaar geworden Brandon Ellis (Black Dahlia Murder) de rol van tweede gitarist vervult (Lee Altus is wegens familieomstandigheden niet aanwezig). Zijn invallen was mogelijk omdat Black Dahlia Murder ‘on hold’ staat vanwege het trieste overlijden van zanger Trevor Strnad eerder dit jaar (mei 2022). Gary Holt (lead guitar/songwriter) heeft natuurlijk geen schop onder de kont nodig, maar toch lijkt het dat Gary intens geniet van de gitaar duels met Brandon. En een diepe buiging moet worden gemaakt voor drummer Tom Hunting: na het verslaan van kanker, slaat hij als een bezetene op zijn drumstel. Respect!
De Zweedse doom metal band Candlemass zorgt voor een rustpuntje tussen al het thrash metal geweld. De band rond Mr. Doom Leif Edling is ontstaan in 1984 en viert vandaag het 35 jarig bestaan van het tweede album ‘Nightfall’. Het album dat in 1987 het levenslicht zag was het eerste met de geweldige zanger Messiah Marcolin achter de microfoon, vandaag moeten we het doen met Johan Längquist, die na het inzingen van het debuut ‘Epicus Doomicus Metallicus’ sinds 2018 vast deel uitmaakt van de line up. Längquist is natuurlijk geen straf om naar te luisteren, al laat de bijna 60 jarige zanger de extreme hoge uithalen van Messiah regelmatig aan zich voorbij gaan. Heerlijke nummers als ‘The Well of Souls’, ‘At the Gallows End’ en ‘Samarithan’ zorgen voor het ultieme doom gevoel en worden meegezongen door het publiek. Met ‘Mourners Lament’ en het tijdloze ‘Bewitched’ belanden we bij de krakers van het ‘Nightfall’ album. Meer hoogtepunten volgen in de vorm van ‘Mirror Mirror’ van het ‘Ancient Dreams’ album uit 1988 en het luid meegezongen en afsluitende ‘Solitude’ van het debuutalbum. Candlemass brengt een epic doom metal optreden waar we eigenlijk wel meer van lusten.
Met Testament is het sluitstuk van ‘The Bay strikes back’ weer compleet vandaag. Twee jaar geleden was er een tour onder deze naam met Death Angel, Exodus en Testament dus. Op 16 februari 2020 vond het optreden in Utrecht plaats. Niet veel later was sprake van de bekende COVID-pandemie waardoor concerten zo goed als stil werden gelegd. Dat thrash metal nog steeds actueel is, wordt vandaag ook weer duidelijk. De energie tussen band en fans is in geen enkel (sub)genre zo hecht en voelbaar. Testament heeft na het vertrek van drummer Gene Hoglan (Dark Angel) weer Dave Lombardo (ex-Slayer) in de gelederen. In 1999 trommelde hij al het album ‘The Gathering ‘ vol en eerlijk is eerlijk, met Dave klinkt het toch allemaal net wat vetter. Helaas vandaag slechts één nummer van dit geweldige album (D.N.R.), maar gelukkig is er meer om van te genieten.
Maar liefst drie nummers van ‘The New Order’; ‘Disciples of the Watch’, ‘Into the Pit’ en ‘The New Order’ en twee nummers van het debuutalbum ‘The Legacy’, verrassend ‘First strike is deadly‘ en ‘Alone in the Dark’. Alleen ‘Over the Wall’ ontbreekt, maar dat wordt de dag erna weer goedgemaakt, waarover meer in het verslag van dag 2. Van het laatste album ‘Titans of Creation’ worden ook nog drie nummers gespeeld waaronder ‘WW III’. En zo komt er rond 23.30 uur een einde aan deze eerste dag. Een beetje moe (van alle pits en pils) maar voldaan gaan de bezoekers weer naar huis om morgen weer gezond aan dag 2 te kunnen beginnen.
