Into the Grave - Oldehoofsterkerkhof, Leeuwarden - Dag 3 - 13-06-2022
Erik van Dijk | Photography © Eus Straver
De zondagsrust in Leeuwarden wordt op de laatste festival dag pas laat verstoord. Ook voor de zondag staat er een aantrekkelijk affiche met grote namen als Emperor en Death To All. Verder weer een divers programma met stoner, death, thrash en zelfs een vleugje symfonische metal.
Het is 14:00 wanneer thrash metal band Space Chaser de dag mag openen op de Main Stage. De band uit Berlijn zag in 2011 het levenslicht en vorig jaar verscheen het derde album ‘Give Us Life’. Het is nog rustig wanneer Space Chaser met de set aanvangt, maar langzaam druppelen de metalheads binnen. De thrash metal klinkt uitnodigend en met name zanger Siegfried Rudzynski is bezig de aanwezigen enigszins wakker te schudden. De zanger heeft overigens een opmerkelijk goede strot en heeft wat weg van Bobby “Blitz” Ellsworth van Overkill. Lekkere snelle nummers als ‘Remnants of Technology’ gaan er goed in en ook de Negative Approach cover ‘Tied Down’ mag er zijn. Space Chaser zorgt voor een lekkere start van de dag.
Op de Reaper Stage staat het Londense Urne klaar om de dag te openen. Deze band is ontstaan in 2016 en bracht na een EP in 2018 vorig jaar het album ‘Serpent & Spirit’ uit. Muzikaal worden we hier getrakteerd op lompe sludge wat opmerkelijk lekker klinkt. Met nummers als het titelnummer van de debuutplaat en ‘The Palace of Devils & Wolves’ weet het drietal in korte tijd te overtuigen. Het publiek omarmt de band en laat de lompe groovende riffs over zich heen denderen. Leuke band, die ik vooraf niet bij mijn favorieten zou noemen.
Anders is dat met Evil Invaders, dat is altijd een band om naar uit te kijken. De band uit het Belgische Limburg bracht eerder dit jaar het derde album ‘Shattering Reflection’ uit, een album dat opmerkelijk heavy en volwassen klinkt en de speed thrasher zeker naar een hoger plan brengt. Op Into The Grave krijgt Evil Invaders een plaatsje in de middag toebedeeld en moet de band in 40 minuten zien te overtuigen. Voor het podium staan inmiddels weer genoeg mensen dus daar aan kan het niet liggen. Met nummers als ‘Hissing in Crescendo’ en ‘Mental Penitentiary’ krijgen we een vliegende start en Joe Van Audenhove en zijn kompanen gaan los en brengen hun gebruikelijke energie op het podium. Evil Invaders brengt een lekkere set en schuwt het theatrale dat goed aan het licht komt bij de single ‘Die for Me’ niet.
Diversiteit is echt het sleutelwoord voor deze Into The Grave want met Ad Infinitum krijgen we een genre dat we niet eerder hebben gehoord dit weekeinde. De Zwitserse symfonische metal is ontstaan in 2018 en bracht toch al weer drie albums uit waarmee de band best productief genoemd kan worden. Ad Infinitum opent met de nummers ‘Inferno’ en ‘Animals’ en wat onmiddellijk opvalt zijn de sterke vocalen Melissa Bonny. De licht getinte schoonheid levert ook live een puike prestatie af en laat tevens horen in bijvoorbeeld het nummer ‘Your Enemy’ over een venijnige grunt te beschikken. Muzikaal ligt alles in de lijn der verwachtingen en echt spectaculair is het allemaal niet.
High on Fire is in 1998 opgericht door Matt Pike na de eerste onderbreking van Sleep. Pike bracht met zijn High on Fire inmiddels acht albums uit en is daarnaast sinds 2021 weer actief in Sleep. High on Fire brengt stoner metal / sludge en nummers als ‘Turk’, ‘Snakes for the Divine’ en ‘Rumors of War’ geven iets van een Motörhead vibe en zijn voer voor de headbangers. Frontman Matt Pike is natuurlijk waar het om draait, maar het is drummer Coady Willis die voorzichtig de show steelt. De drummer die pas sinds vorig jaar het krukje bezet klinkt weergaloos en gaat los achter zijn kit. De heavy riffs van Pike zijn vet en sterk en High on Fire weet te overtuigen op Into The Grave.
Het Belgische Carnation brengt ons weer een pot death metal. De band is ontstaan in 2013 en bracht in 2018 de ijzersterke debuutplaat ‘Chapel of Abhorrence’ uit. Daarna ging het snel met de band en met het in 2020 uitgebrachte ‘Where Death Lies’ ligt Carnation op ramkoers. Al voor aanvang is het dringen voor het kleine podium en vanaf het moment dat frontman Simon Duson en de band aanvangen gaat het los. Met nummers als ‘Reincarnation’, ‘Plaguebreeder’ en ‘Necromancer’ dendert Carnation voort. Frontman Duson staat traditioneel weer met een bebloed hoofd, waar de leren jas en de zware kettingen deze keer niet worden meegenomen. Met ‘Stench Of Death’ worden we getrakteerd op de nieuwe single en ook dit nummer beukt als een malle. Carnation levert weer een fijne show af.
Het Duitse Orden Ogan brengt de power metal terug in Leeuwarden. De band uit Noordrijn-Westfalen begon in 1996 als folk metal band maar transformeerde de stijl naar die van de power metal. De band bracht tot op heden zeven albums uit, waarvan het laatste ‘Final Days’ vorig jaar verscheen. De muziek klinkt vrolijk en bij tijden zelfs heavy en het uitstekende geluid draagt de band. Met nummers als ‘F.E.V.E.R.’ en ‘Gunman’ weet de band het publiek te overtuigen dat weer in grote getalen voor het grote podium staat. Orden Ogan brengt een vermakelijk show met toegankelijke muziek dat zelfs voor de niet power metal liefhebber te pruimen is.
Ieder festival heeft zo’n zijn verrassing en voor de zondag gaat die titel naar Gatecreeper. De band uit Arizona is ontstaan in 2013 en bracht twee albums uit waarvan het laatste wapenfeit, ‘Deserted’, in 2019 verscheen. Gatecreeper staat weggestopt op het kleine podium maar al snel wordt duidelijk dat de band op flink wat aandacht kan rekenen. Een voorzichtig pitje ontstaat met hier en daar een crowdsurfer, maar verder is het vooral genieten van de lompe death metal. Nummers als ‘Puncture Wounds’ rammen lekker binnen waarbij de smerige vocalen Chase H. Mason het meest opvallen. Top bandje om in de gaten te houden.
Een moment waar velen naar uitkijken is de show van Death To All. Aan het eerbetoon aan Chuck Schuldiner wordt invulling gegeven door voormalige Death-leden Bobby Koelble, Gene Hoglan en Steve DiGiorgio, en gitarist / zanger van de Amerikaanse prog metal band Cynic Max Phelps die de rol van Chuck Schuldiner overneemt en dit overigens geweldig doet. Vanaf ‘Overactive Imagination’ krijgen we een bloemlezing uit het repertoire van Chuck, nummers die met passie en enthousiasme gebracht worden. Heerlijk hoe te zien dat Steve DiGiorgio staat te genieten op het podium. De set is in verband met de geboden tijd wat korter maar de band stapt niet van het podium zonder klassiekers als ‘Zombie Ritual’ en ‘Pull the Plug’ gespeeld te hebben. Heerlijke show en puur genieten.
Afsluiter op de Reaper Stage is het Amerikaanse Red Fang waarmee we weer belanden in de stoner metal. De band uit Portland, Oregon is actief sinds 2005 en bracht ons in die tijd slechts vier albums. Red Fang staat dan ook niet voor kwantiteit, maar voor kwaliteit. Lekkere meeslepende riffs en muziek die het uitgesproken goed doet onder het genot van een pretsigaret. Lekkere up tempo nummers als ‘Dirt Wizard’ worden afgewisseld met meer trage slepende nummers. Na een uur spelen zit er er op en kunnen we terugkijken op een vermakelijke show van Red Fang.
Op de Main Stage staat Keizer Ihsahn klaar met zijn Emperor. De band, ontstaan in 1991, is sinds 2016 weer actief als live band, nieuwe albums worden vooralsnog niet verwacht zo dat het laatste album ‘Prometheus – The Discipline of Fire and Demise’ uit 2001 stamt. Emperor brengt een statische show en neemt je mee op reis door het grauwe Noorse landschap. Een reis van bijna anderhalf uur met symfonische black metal. Vanaf opener ‘In the Wordless Chamber’ tot aan de ijzingwekkende afsluiter ‘Cosmic Keys to My Creations & Times’ laat het publiek de stroom over zich heen denderen, voorzichtig meeknikkend op de maat van dat wat er geboden wordt. Eén van de hoogtepunten is het nummer ‘I Am The Black Wizards’ van het debuutalbum ‘In the Nightside Eclipse’ uit 1994. Emperor brengt een indrukwekkende show en is daarmee een sterke afsluiter van Into The Grave 2022.
Ondanks de wat tegenvallende bezoekersaantallen spreekt de organisatie van een geslaagd festival en dat kunnen wij alleen maar beamen. De diversiteit aan bands was groot en wellicht is dat een manco, maar ook de prijzen voor de consumpties waren flink. De sfeer was goed, de bediening vriendelijk en adequaat, het terrein met toren op de achtergrond is geweldig. Top feest, gewoon volgend jaar weer doen. De eerste namen zijn inmiddels bekend gemaakt.
