Hierna is het de beurt aan de headliner van de avond en zoals al op de website van de Nobel te lezen was, MaYaN, is het meest dynamische deathmetal collectief van Nederlandse bodem waarbij de band gebruik maakt van brute grunts, sferische zang, orkestrale partijen en extreme tempowisselingen. MaYaN ken ik nog van een aantal jaar geleden toen de band net begon, toen de band voornamelijk nog uit heren bestond zoals Rob van der Loo (oa Epica), Sander Gommans (oa After Forever), Isaac Delahaye (oa Epica, God Dethroned) en Jeroen Paul Thesseling (oa Pestilence). In deze begintijd was MaYaN een behoorlijk stevige band. Door de jaren heen zijn er echter een groot aantal bandwisselingen geweest en hebben een groot deel van de heren plaats gemaakt voor vrouwelijk schoon zoals gitariste Merel Bechtold (oa Delain) en zangeressen Laura Macrì en Marcela Bovio (oa Stream of Passion, Vuur). Anno 2020 bestaat de band uit 3 zangers, te weten George Oosthoek, Mark Jansen en Adam Denlinger en de twee eerder genoemde zangeressen, vandaag is Marcela echter niet aanwezig. De band trap af met “The Rhythm of Freedom” gevolgd door “Tornado of Thoughts”, en ik moet toegeven dit bevat me wel. Alle muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld en het samenspel is behoorlijk strak, wat echter opvalt tijdens de eerste songs is dat het geluid in de kleine zaal niet helemaal optimaal is. Dat neemt echter niet weg dat de zang van de drie heren en Laura goed is uitgebalanceerd en verdeeld. Zoals altijd kan zanger George niet stilstaan, danst zich een ongeluk, heeft aandacht voor het publiek en brult de longen uit zijn lijf. Adam heeft een hele mooie stem en doet de samenzang met zangeres Laura en opera achtige stukken. Ook kan hij lekker brullen. Wat verder opvalt is het enorme spelplezier van de band, het enthousiasme straalt van de blije gezichten van alle bandleden af en wordt er constant contact gezocht met het uitbundige publiek dat geniet met volle teugen. Tijdens “Insano” komt de akoestische gitaar tevoorschijn en zingt Laura mooi en hoog en ondanks dat ik er niet van hou, kan ik het wel waarderen en wordt de song goed uitgevoerd. Op zo’n klein podium met zoveel mensen is echter wel een dingetje. Regelmatig stapt iemand even opzij of naar achter zodat er wat ruimte vrijkomt. Dat moet wel want George beweegt en danst erop los (ik zie zelfs een paar gabber danspasjes voorbij komen). Er is veel diversiteit in de nummers en ook de nodige tempo wisselingen komen voorbij waarbij vanavond de nadruk lag op de laatste twee albums van de band zoals “Maya (The Veil of Delusion)”, “The Flaming Rage of God”, ”Tornado of Thoughts”, “Faceless Spies” en “Devil In Disguise”. Samengevat weet de band hier vanavond een spetterende show neer te zetten voorzien van de nodige theatrale trekjes en is het geheel een lust voor het oor en oog. Tot mijn grote plezier komen er tegen het einde van de show nog een aantal covers voorbij in de vorm van “Follow in the Cry” (After Forever), “Nihilism” (God Dethroned), “At the Mountains of Madness” (Orphanage cover). Gevolgd door een tweetal toegiften waarna de muzikale koek op is. Al met al was het vanavond weer een geslaagde avond in de Nobel voorzien uitstekend muzikaal entertainment en een hoop blije gezichten.