Jera on Air, Ysselstein Dag 3, 24 Juni 2023
Ruben Blok | Photography © Morwenna Boulter
De zaterdag op Jera On Air begint wederom met flink wat zon waar sommige campinggasten zo ver mogelijk uit de buurt van blijven, misschien zijn ze moe of misschien hebben ze een kater. Het mag verder de pret niet drukken en na een regenachtig begin van het festival belooft dit een hele mooie dag vol goede muziek te worden. Het terrein (en camping) zien er ook nog verassend schoon uit voor een festival waar zo’n 30.000 mensen op af komen over 3 dagen tijd, wat wel een complimentje voor de organisatie waard is.
De dag begint gelijk goed met Static Dress die een mengeling brengen van rock, post-hardcore en emo met elektronische invloeden. Een strakke mengeling van harde riffs waar ook vroeg op de dag al een grote pit bij ontstaat en ambient in nummers als ‘disposable care’ en ‘Courtney, Just Relax’ houden de luisteraars constant op hun hoede. Hoewel de band pas een paar jaar meedraait is het nu al een goed geoliede machine en ook voor nieuwe luisteraars heel toegankelijk met nummers als ‘sweet’ en ‘clean’.
Intussen zijn de heren van Cancer Bats klaar voor hun show op de main stage. Deze Canadese hardcore band gaat alweer bijna 20 jaar mee en zet in een half uur een goede show neer. Heen en weer springend tussen oudere nummers zoals ‘Lucifer’s Rocking Chair’, ‘Hail Destroyer’ en ‘Sorceress’ nieuwere nummers zoals ‘Gatekeeper’ een constante barrage van punk riffs. Ook wordt er tijd gemaakt voor een cover van Beastie Boys’ hit ‘Sabotage’.
De volgende band op de mainstage is LANDMVRKS, een Franse metalcore band die ongetwijfeld uitgroeit tot een van de groten van deze generatie. Ondanks dat het nog redelijk vroeg is op dag 3 staat de tent meer dan vol bij aanvang van het eerste nummer ‘Lost in a Wave’. Het is een frisse kijk op metalcore maar ook de traditionele clean vocals komen aan bod in nummers als ‘Blistering’ en ‘Scars’. Daarnaast een hoop vernieuwing met ambient en elektronische geluiden in ‘Death’ en ‘Fantasy’. Ook varieert de band door delen van nummers te rappen, dit is vooral goed te horen in ‘Visage’ in het Frans en in ‘Say No Word’. Sowieso een band die nog op veel festivals te zien zal zijn.
Een korte wandeling door de brandende zon later kom ik aan bij Rise of the Northstar voor een energieke mengeling van hardcore-punk, metal, hip-hop en rap. Geleid door een energieke frontman en in hun traditionele door Japanse cultuur geïnspireerde uniforms stuiteren de band en het publiek gezamenlijk de tent door. Beginnend met de nieuwere nummers ‘The Anthem’, ‘Showdown’, ‘Third Strike’ en ‘One Love’ begint de band overtuigend aan een strakke set vol energie. De Japanse invloeden komen nog extra naar voren in ‘Samurai Spirit’ en ‘Nekketsu’ alvorens af te sluiten met het snoeiharde nummer ‘Again and Again’ voor een laatste moshpit.
In de grote tent is het inmiddels tijd voor band van Nederlandse bodem die recentelijk weer zijn begonnen met optreden, namelijk John Coffey. De band kondigde in 2016 aan een pauze in te lassen maar gelukkig zijn ze na al die jaren weer op tournee en zijn ze ouderwets goed. Naast de oudere nummers ‘Romans’, ‘Dirt & Stones’, ‘Broke Neck’ en ‘Relief’ speelde de band ook hele nieuwe muziek die dit jaar pas uitgekomen is. Als opener speelden ze ‘SING And Hope It’s Out Of Tune’ en ook ‘Steam Waltz’ komt voorbij. De sfeer in de tent is fantastisch en bij dit optreden ontstaat de grootste moshpit van het festival die wel een derde van de tent in beslag neemt. Ook wanneer er wordt gevraagd om een pit om elke steunpaal heen geeft het publiek daar graag gehoor aan en komen er zelfs 6 individuele moshpits en geeft de band aan dat ze het fantastisch te vinden om weer op het podium te staan.
Een andere bekende Nederlands act dit jaar zijn de Heideroosjes die ook in de grote tent optreden. Opvallend bij binnenkomst is dat het publiek aanzienlijk jonger lijkt. Er worden veel klassieke Engelstalige punknummers gespeeld zoals ‘I’m Not Deaf (I’m Just Ignoring you!)’, ‘Break The Public Peace’ en ‘Scapegoat Revolution’ met af en toe een uithaal naar de politiek in ‘2020, de tering!’ en ‘Val maar dood!’. Gelukkig is er tussendoor ook tijd voor een komische noot als het publiek luidkeels ‘Damclub Hooligan’ mee zingt en ook ‘Lekker Belangrijk’ doet het goed. Een klein hoogtepuntje van de show is het moment waar zanger Marco Roelofs een kind aan de rand van het podium opmerkt en met behulp van het publiek hem zijn eerste crowdsurf rondje bezorgt met in zijn woorden: “Je eerste keer vergeet je nooit! Zo’n trauma blijft je altijd bij.”
Rock en elektro/techno band Enter Shikari begint met vlammenwerpers tijdens ‘(pls) set me on fire’ aan een show die voorbij lijkt te zijn na twee keer knipperen. De melodieuze synthesizers gemengd met opgewekte gitaar riffs tijdens ‘Labyrinths’ en ‘Arguing With Thermometers’ brengen een hele andere sfeer dan andere bands op Jera On Air dit jaar. Tijdens de show gaan er meerdere keren confetti kanonnen af die het publiek en de tent bedekken in vrolijke kleuren. Ook speelt de band wat zij zelf de Quickfire Round noemen, waar ze in rap tempo de nummers ‘Havoc B’, ‘Bull’, ‘The Last Garrison’ en een remix van ‘Sorry, You’re Not a Winner’ achter elkaar spelen. Afsluitend met ‘Live Outside’ en ‘{ The Dreamer’s Hotel }’ een unieke band op het festival.
Voor nog een afwijking van de punk en hardcore ga ik naar Motionless In White, een Amerikaanse metalcore band die makkelijk op de main stage had kunnen spelen met hoeveel publiek erop afgekomen is. Met een combinatie van clean en scream vocals werkt de band vlekkeloos de setlist af met onder andere ‘Disguise’, ‘Sign of Life’, ‘Thoughts & Prayers’ en ‘Voices’. Ook gebruikt deze band elektronische invloeden in bijvoorbeeld nummers als ‘Werewolf’ en ‘Reincarnate’. Al met al een fantastische show die de grotere podia waard is.
Na het melodieuze optreden is het tijd voor Meshuggah, een band die vooral bekend staat om lage, harde riffs waar mensen zich afvragen waar ze moeten headbangen. Bij het binnenkomen van de tent is het bijna compleet donker met alleen wat rode lichten achter de band, die in formatie op rij klaarstaan op het podium. Vanaf het eerste nummer ‘Broken Cog’ van hun nieuwste album ‘Immutable’ is weer duidelijk dat eigenlijk niemand het zo doet als deze Zweden. Verdergaand met ‘Rational Gaze’ is dit een van de weinige acts waar geen crowdsurfers voorbijkomen omdat iedereen geïntrigeerd staat te luisteren. Afsluitend met ‘Demiurge’ en het een stuk oudere ‘Future Breed Machine’ een intense show die puur om de muziek draait zonder lichtshows en vuurwerk.
Nu inmiddels de zon onder is en de hitte een beetje afneemt is het tijd voor The Ghost Inside, een Amerikaanse hardcore/metalcore band die uitgegroeid is tot een van de bekendste acts in het genre. Na een tijdelijke stop een paar jaar geleden speelt de band weer shows en festivals en worden ze met open armen terug verwelkomt. Tussen nummers als ‘Engine 45’, ‘The Great Unknown’ en ‘Pressure Point’ neemt de zanger een moment om de fans te bedanken voor hun steun na een busongeluk dat ze hebben gehad in 2015 en kreeg de drummer een groot applaus omdat hij een fantastische show speelde met een prothese. Een gouden oude van de band ‘Unspoken’ wordt ook gespeeld en ze sluiten af met een nummer over het ongeluk ‘Aftermath’ en de boodschap dat ze hopen nog lang door te kunnen gaan.
Als laatste afsluiter dit jaar speelt Flogging Molly op de main stage, een Iers/Amerikaanse Keltische punkband. De zevenkoppige band laat het publiek hun laatste energie eruit dansen en begint met grote hit ‘Drunken Lullabies’. Compleet met accordeon, mandoline, banjo, viool en een fluit spelen ze nummers als ‘Whistles the Wind’, Tobacco Island’, en ‘Float’. Ook spelen ze enkele nummers van hun meest recente album ‘Anthem’ waaronder ‘A Song of Liberty’, ‘Life Begins and Ends (But Never Fails)’ en ‘These Times Have Got Me Drinking / Tripping Up The Stairs’. Het is van begin tot eind een puur folk feest waarna iedereen met een tevreden gevoel, en vermoeide benen van het dansen, zijn weg terug kan zoeken naar de tent en met een tevreden gevoel terug kan kijken op een succesvol festival.
