Na mijn metalen hart compleet te hebben overweldigd en voor zich hebben gewonnen volgt er tot mij stomme verbazing een industriële drum and bass techno dance uitvoering met ‘Lunar Nightmares’. Nou nachtmerries zal dit vele metalheads wel bezorgen deze mix van ‘Nightmares in Disguise’ en ‘Regime Est’. De onheilspellende sfeer van die nummers is helaas weg maar het moet gezegd, na enkele luisterbeurten begon het zowaar een beetje te wennen. Ook hierna krijgen we een complete verassing met een 14 minuten durende orkestrale uitvoering van de ‘Clamor Luna’ trilogie. Soundscapes, koren en geheimzinnig gesproken stukken wisselen elkaar af. Dit zou een prima soundtrack voor de Efteling Spookslot attractie kunnen zijn, maar duurt mijns inziens toch echt te lang. Afgesloten wordt er met een zeer adequate, vette uitvoering van Rotting Christ’s ‘Non Serviam’.

Zoals de band aangaf staan hierop nummers die normaliter niet thuishoren op een reguliere elpee. Dat klopt dus als een bus want de geboden afwisseling is wellicht menigeen teveel. Het is dan ook beste gedurfd om dit zo uit te brengen maar het geeft ook de kracht van een band aan om dit gewoon te doen.

Toch is het ze meer dan gelukt om mij te bekoren en zeker fan te maken door de eerste 3 meer dan uitstekende nummers die liefhebbers van symfonische black metal, denk aan  Dimmu Borgir, Rotting Christ, Nightfall en oude Cadaveria, zeker zal bevallen. Hopelijk krijg ik binnenkort eens de kans deze band te aanschouwen en ik ben zeker benieuwd naar nieuw en ouder werk van deze Grieken.