Catton, met zijn wat hese stem in de stijl van Steve Tyler, Jeff Keith en Kip Winger, grijpt terug naar de melodieuze rock van het einde van de jaren ’80 en de start van de jaren ’90. Y&T, Def Leppard, David Lee Roth, Jetboy, Tesla maar ook de hair metal bands van weleer passeren de revue. ‘Faith‘ en ‘Livin’ Lovin’, met lekkere Dave Meniketti-vibes, openen sterk en  ‘Armageddon Again‘ ademt Def Leppard. ‘Never Say Goodbye’ is een ballad, net als de afsluitende piano-sleper ‘Brother’ mooi gezongen,  maar niet beklijvend. ‘Hearts in Danger’ heeft met zijn dikke riffs wat weg van Tyketto en maakt ruimte voor ‘Ready For The Taking’, een lekkere toe-tapper. Het pijlsnelle ‘Lights Out’ en het flitsende  ‘Gas On The Fire’ gaan de kant uit van Van Halen, weergaloos! ‘Going Down’ is een mid-tempo ballbreaker.

Na bijna 40 minuten is deze leuke verrassing voorbij. Het is een fijne retrotrip met een grootse instrumentale invulling, een puike ritmesectie, mooie lagen met keyboards en spetterend gitaarwerk. Ik hoop nog meer van deze zanger te horen, ik ga in ieder geval op zoek naar de eersteling van zijn prille bandje Tainted Lady. Het is ook leuk om te lezen en horen dat Catton en zijn band al wat vaker gaan optreden, wie weet zien we deze zanger ooit nog eens op het Europese vasteland.