‘This Hollow Shell‘ was de openingssingle van dit soloalbum en wat een dynamische kraker is dit weer. Het tweede nummer ‘My Oblivion’ en vooral ‘Hands Of Time’ doen er daarna nog een schepje bovenop met snelle en hakkende riffjes en vlammend gitaarwerk! Wat een superbandje heeft Alder achter zich staan!

‘Waiting For Some Sun‘ kent een wat hoger prog gehalte, veel afwisseling in thema’s. In ‘Silence The Enemy’ kiest Alder voor een lekker, toe-tappende rocker. ‘Keep Wandering’ toont de veelzijdigheid in de stem van Alder, na al die jaren nog steeds van grote klasse, zeker in de ballad-achtige sferen met een lichte begeleiding komt Alder heel goed uit de verf. Het slot van de plaat is erg goed. ‘Those Words I Bled’ is nog wat voorzichtig, maar ‘Passengers’ en vooral de gevarieerde, afsluitende track ‘Changes’ zijn echt top. Opvallend vind ik de balans tussen de virtuoze spelers (met name de gitaren gaan regelmatig voluit en het soepele leadwerk snijdt door merg en been) en de rust in de vocalen van Alder, wat een gave mix is dit, sterk vergelijkbaar met de A-Z-plaat!

In interviews heeft Alder aangegeven dat hij de tweede plaat wat steviger wilde laten klinken, met behoud van het toegankelijke dat hij in zijn nieuwe benadering zoekt. De zanger is hierin geslaagd, de stevige muziek heeft een mooie gelaagdheid door het spel, maar zeker ook door de refreinen, de thema’s en de variatie in de muziek. Je kunt ook merken dat de medemuzikanten hebben bijgedragen aan de composities. Toffe plaat! Beslist een luisterbeurt waard.