Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat de band enige bezettingswijzigingen heeft ondergaan waarbij de band op moment van schrijven bestaat uit oerleden Andreas “Whiplasher Bernadotte” Bergh op zang en Emil “Nightmare Industries” Nödtveid op lead gitaar en Keyboard. Daarnaast wordt de band bijgestaan door Jonas “Skinny Disco” Kangur op basgitaar en nieuwkomer Marcus “Nitro”Johansson op Drums. Laatste geneoemde is ook drummer bij de band Reach, (misschien leuk om eens te checken) en Eric “Cat Casino” Bäckman op ritme gitaar is teruggekeerd bij de band.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, de songs op het album zijn stuk voor stuk, lekker in het gehoor liggende en redelijk commerciële nummers. De jaren tachtig invloeden blijven nog steeds goed hoorbaar, echter klinken de nummers net wat minder duister dan op de voorganger. Natuurlijk liggen wel de industrial-riffjes er weer dik bovenop waarmee het album zeer bekend overkomt. Ook is het herkenbare basgeluid van Skinny weer present en zijn de industrial Synths / keboard melodieën weer duidelijk aanwezig. Enkele trefwoorden die in me opkomen zijn onder meer: episch, sferisch en catchy. De wat zware zang en de vrouwenzang is hier en daar ook terug en ook de donkere stem van de flamboyante frontman Whiplasher is nog steeds aangenaam om naar te luisteren. Tevens is er ook wat meer variatie van opzwepende melodieën en wat meer duistere stukken terug te vinden op dit album.