Dynamo Metalfest - Dag 2 - Eindhoven 21.08.2022
Alex Thrasher & Erik van Dijk | Photography © Eus Straver
De tweede dag Dynamo Metalfest is de entree tot de ijsbaan aanzienlijk soepeler dan de dag er voor, en daarnaast heeft de organisatie toegezegd de bar beter te bemensen. Dit met de heerlijke line up van deze zondag met het optreden van Bay Area Interthrashional en bands als Lamb Of God en headliner Kreator zorgen voor een goed gevoel op zondag.
Op dag 2 van Dynamo Metalfest zijn we weer vroeg uit de veren voor opnieuw een mooie dag. Bij het naar binnenlopen om 11 uur valt op dat de meesten een ander schema (lees: uitslapen of de kater verwerken) hebben gehanteerd, want bij de eerste band Urne staan slechts een paar honderd man. Gelukkig wordt dat gedurende het optreden wel steeds meer. En dat verdient deze band uit Londen! Ik ben blijkbaar niet de enige want de band is als één van de weinige bands, misschien zelfs wel de enige, die zowel hetzelfde jaar op Into the Grave als Dynamo Metalfest te bewonderen zijn geweest. Urne beschikt alleen nog maar over een EP en het debuutalbum ‘Serpent & Spirit’ uit 2021, en dus logischerwijs worden alleen nummers hiervan gespeeld. De band speelt een interessante mix van stoner en sludge waarbij af en toe ook wat metalcore te horen valt. De riffs van gitarist Angus Neyra zijn direct herkenbaar en pakkend, zoals bijvoorbeeld bij het titelnummer van het album ‘Serpent & Spirit’ en bij het nummer ‘Desolate heart’. Dit leidt tot een boeiend geluid (heavy!) waar de aanwezigen zichtbaar van genieten. De band verdient een groter publiek, maar dat zal bij een volgende tour (met een nieuw album op zak) wel goed komen!
Het Zweedse Lik (Zweeds voor lijk) bestaat sinds 2014 en bracht het jaar erna het debuut album uit. Voor de tweede plaat ‘Carnage’ (2018) werd er getekend bij Metal Blade Records, maar met de derde plaat ‘Misanthropic Breed’ kunnen we spreken van een echte doorbraak. De eerste drie nummers, ‘The Weird’, ‘Decay’ en ‘Funeral Anthem’, komen van de laatste plaat en kunnen derhalve rekenen op bijval van het publiek. Na afloop van de nummers vraagt zanger / gitarist Tomas Åkvik, die sinds 2022 tevens gitarist is bij Bloodbath, wie bekend is met eerdere platen van de band waarbij slechts enkelen positief kunnen reageren. Desalniettemin volgen ‘Ghoul’ van de debuutplaat en ‘The Deranged’ van opvolger ‘Carnage’ en deze nummers sluiten naadloos aan bij de nieuwere songs. Lik speelt de typische Zweedse death metal van de oude school en weet op Dynamo Metalfest de fanschare zeker uit te breiden.
Voor de Spaanse thrashers Angelus Apatrida (vertaald: Staatloze Engelen) is het de eerste keer op een Nederlands festival. Een deel van de aanwezige metalheads is dan ook (nog) niet bekend met deze band die toch al twintig jaar actief is en al zeven albums op de teller heeft. Maar de band wint vlug nieuwe zieltjes met de razendsnelle nummers. Tijd om op adem te komen is er niet, want de riffs van het tandem Izquierdo/Álvarez vliegen je om de oren. Bij het hele concert is dan ook sprake van een flinke circlepit! De band speelt nummers van verschillende albums waarbij de nadruk ligt op het recent (2021) verschenen titelloze album ‘Indoctrinate’ en ‘We stand alone’. Het zal mij dan ook niet verbazen dat de verkoopcijfers van dit album in Nederland na dit concert omhoog geschoten zijn. Er wordt weleens gezegd dat er geen opvolgers zijn voor de Bay Area bands die gisteren op het programma stonden en al bestaan sinds de jaren ‘80. Met Angelus Apatrida hebben we echter een band te pakken die kwalitatief naadloos hierbij aansluit. Wat mij betreft is de band gepromoveerd naar de eredivisie van de Thrash!
Meer death metal krijgen we in de vorm van Cannibal Corpse. De Amerikaanse band is ontstaan in 1988 en bracht inmiddels vijftien platen uit. De laatste plaat draagt de naam ‘Violence Unimagined’ werd in 2021 zeer goed ontvangen. Na opener ‘Scourge of Iron’ krijgen we met ‘Inhumane Harvest’ direct het eerste nummer van de laatste plaat te horen. Behoudens ‘Condemnation Contagion’ blijft het laatste album onderbelicht maar speelt Cannibal Corpse een meer old school festival set. Frontman George “Corpsegrinder” Fisher bespeelt het publiek en traint zijn nekspieren die inmiddels bijkans over zijn gegaan in schouders. Niet te veel lullen, maar rammen en zo komen publieksfavorieten als ‘Fucked With a Knife’, ” I Cum Blood’ en ‘Stripped, Raped and Strangled’ en ‘Hammer Smashed Face’. Cannibal Corpse brengt een lekkere set death metal naar eindhoven en te zien aan de stofwolken boven de pit is ook het publiek content met de prestaties van de band.
Jinjer is een Oekraïense progressieve metalcore band uit Donetsk en heeft razendsnel naam gemaakt in de metal wereld. Jinjer werd in 2008 opgericht en bracht na 2010 vier albums uit. De doorbraak van de band werd ook realistisch na 2010, na het toetreden van zangeres Tatiana Shmailyuk, voor de band ook het gewenste start punt. Sinds dien bracht de band vier albums uit waarvan het laatste, ‘Wallflowers’, uit 2021 stamt. Gevangen tussen Covid en een oorlog met de Russische overheerser kwam er een flinke kink in de kabel naar verder succes. Jinjer speelde nog wel op Alcatraz 2021, één van de spaarzame festivals die wel doorgang kon vinden, maar DMF 2022 werd aanvankelijk afgezegd. Uiteindelijk staat Jinjer toch op DMF en dat is een mooi resultaat.
Onder aanvoering van de veelzijdige zangeres Tatiana Shmailyuk krijgen we een stevige pot moderne metal voorgeschoteld, een pot metal die niet door iedere metal liefhebber gewaardeerd wordt. Jinjer opnet met ‘Teacher, Teacher’ van de EP ‘Micro’ en dit nummer toont meteen de veelzijdigheid van de band en met name de vocalen van Tatiana. Jinjer speelt een energieke set waarbij begrijpelijk aandacht wordt gevraagd voor de oorlog in het thuisland, de steun van uit het publiek is daar en nummers als ‘Call Me a Symbol’, ‘As I Boil Ice’ en het sterke ‘Colossus’ zullen bijdragen aan de groei van Jinjer.
Via de App van het festival kon je van tevoren stemmen op het concert waar je het meeste naar uitkijkt. Bay Area Interthrashional stond niet in de top 10, maar na het concert schat ik in dat de band in de top van de ranglijst zal staan. Het idee voor een tribute aan de Bay Area legends uit de jaren ‘80 is al een aantal jaren oud. Tjerk Maas van LoudNoise vroeg aan gitarist Craig Locicero (Dress the Dead, ex-Forbidden) of hij interesse had om dit project op te pakken. Na een eerder bezoek aan het festival was hij om. Craig ging aan de slag om deze tribute band samen te stellen: op drums Chris Kontos (ex-Attitude Adjustment en ex-Machine Head), op bas Harald Hamoen (ex-D.R.I.), op gitaar hijzelf en Mike DeLeon (Philip H. Anselmo en ex-M.O.D.) en op zang Katon W. de Pena (Hirax). En verder nog wat gast-artiesten als verrassing.
Het optreden start met het nummer ‘(Anesthesia) Pulling Teeth’ van ‘Kill ‘ém All’ van Metallica. Het nummer fungeert als introtape waarbij op de schermen foto’s van Cliff Burton worden getoond. Iedereen kijkt muisstil naar de foto’s en bij een aantal staan de tranen in de ogen. Het nummer gaat naadloos over in ‘Whiplash’ van hetzelfde album en het kan niet anders dan dat het KNMI een tornado alarm heeft afgegeven, want de gigantische circle-pit zorgt voor een ware zandhoos! De band pakt door met ‘Exodus Attack’ van het debuutalbum ‘Bonded by Blood’ van Exodus. Wat opvalt is dat de nummers super strak worden gespeeld.
Bij het navolgende ‘Over the Wall’ van het debuutalbum ‘The Legacy’ van Testament dienen zich de eerste gasten aan: Josh Christian (gitarist Toxik) en Kayla Dixon (zangeres Dress the Dead). Wat een prestatie zet Kayla neer bij dit nummer! Wat een stem en wat een energie! Op ‘Voracious Souls’ van het debuutalbum ‘The Ultra Violence van Death Angel speelt Phil Demmel (Vio-lence) gitaar. Verrassend aangezien hij later met Lamb of God ook nog het podium op mag. Van Megadeth wordt vervolgens het nummer ‘The Mechanix’ gespeeld, geïntroduceerd als ‘The four horsemen on crack’ en dit nummer swingt live de pan uit!
Vio-lence (Calling in the coroner) en Forbidden (Off the Edge) worden ook geëerd waarna ‘Die by the Sword’ van Slayer wordt gespeeld. Niet echt Bay Area (Los Angeles) maar wel fuckin’ Slayer! Op zang bij dit nummer drummer Will Carol van Death Angel en dat deed hij best verdienstelijk. De vreugde en het spelplezier zijn zichtbaar maar dat geldt voor alle artiesten van Bay Area Interthrashional. ‘Metal Command’ (Exodus) en ‘No Remorse’ (Metallica) volgen waarbij bij de Death Angel mannen Mark Osegueda (zang) en Rob Cavestany (gitaar) de gastrol vervullen. Wat de nummers ook zo leuk maakt, is dat geen van de deelnemende artiesten een eigen nummer mag spelen. Dus zo kan bijvoorbeeld Death Angel met een grote glimlach naar hun eigen nummer luisteren.
Craig Locicero vraagt terecht aandacht voor André Verhuysen die samen met Metal Mike de thrash metal via Dynamo Open Air groot heeft gemaakt. Hoe leuk was het geweest als zij op het podium hiervan getuige konden zijn? Verder vertelt Craig dat alleen gekozen is voor nummers van het debuutalbum van een band. Maar een uitzondering wordt gemaakt voor Metallica, want dit zijn immers de Godfathers van de thrash metal.
Afgesloten wordt met de nummers ‘Fight fire with fire’ en ‘Creeping Death’ van het geweldige album ‘Ride the Lightning’. Bij het eerste nummer pakt niemand minder dan Randy Blythe (Lamb of God) de microfoon en hij schreeuwt de longen uit z’n lijf terwijl hij aansluitend nog moet optreden met Lamb of God. Dat verdient een diepe buiging! Bij ‘Creeping Death’ zingt Mark Osegueda en zijn verder alle artiesten op het podium. Het publiek gaat uit z’n dak en is zich ervan bewust dat ze getuige zijn van een bijzondere ervaring. Achteraf werd door meerdere headbangers gesteld dat dit een prima afsluiter van het festival had kunnen zijn!
Na het geweldige optreden van Bay Area Interthrashional ga je waarderen dat Dynamo Metalfest maar met één podium werkt. Dan is er lekker tijd om na te praten over het concert of tijd om wat te eten/drinken of een rondje Metal Market te lopen. Één van de sterke punten van dit festival! Toen werd aangekondigd dat er nog een extra band zal worden toegevoegd aan het festival, waren velen verrast dat dit een grote band betrof, namelijk niemand minder dan Lamb of God. Deze Amerikaanse band (Richmond, Virginia) wordt terecht beschouwd als één van de de leiders van The New Wave of American Metal. Actief sinds 2000 en met 10 uitgebrachte albums heeft de band veel fans vergaard. Niet in het minst omdat de band in 2018 en 2019 meedeed aan de afscheidstournee van Slayer.
Een aantal bandleden heeft zich bij Bay Area Interthrashional al warm kunnen spelen, dus de band schiet strak uit de startblokken met ‘Memento Mori’. Phil Demmel (Vio-lence) valt in als tweede gitarist aangezien Willie Adler vanwege persoonlijke omstandigheden niet bij de tour aanwezig kan zijn. Phil is veel beweeglijker dan Willie op het podium, dus daarmee komt de energie van deze groove/thrash band goed over bij de fans waardoor de circlepit grootse vormen aanneemt. Randy Blythe is een uitstekende frontman en loodst ons door geweldige nummers als ‘512’, ‘Walk with me in Hell’, ‘Laid to Rest’ en ‘Redneck’. Op 7 oktober verschijnt het nieuwe album ‘Omens’ en na dit optreden wordt daar door velen reikhalzend naar uitgekeken.
Na de shows van Bay Area Interthrashional en Lamb Of God is het weer tijd voor moderne metal met het Duitse Heaven Shall Burn. De band is ontstaan in 1998 en brengt ons melodische death metal met metalcore invloeden. Heaven Shall Burn keert zich tekstueel tegen rechts extremisme en houdt zich bezig met dierenrechten en de liefde voor natuur, een band met een boodschap dus. Heaven Shall Burn bracht inmiddels negen albums uit en ‘Of Truth and Sacrifice’ uit 2020 was het laatste. Opener ‘My Heart and the Ocean’ is van het laatste album en gaat over de mistanden bij visvangst. Muzikaal en qua presentatie hoef je Heaven Shall Burn niets te vertellen, nummers als ‘Übermacht’ en ‘Behind a Wall of Silence’ dendert Heaven Shall Burn onder aanvoering van frontman Marcus Bischoff stevig door. Hoogtepuntjes in de set zijn nummers als ‘Endzeit’ en het afsluitende ‘Hunters Will Be Hunted’. Heaven Shall Burn weet als altijd qua show te overtuigen maar sneeuwt naar mijn gevoel een beetje onder in de thrash vibe waar de bezoekers van DMF zich in bevinden.
Net als Lamb of God sluit ook het Duitse Kreator de Europese tournee af op Dynamo Metalfest. Kreator is reeds actief sinds 1984 en met 15 albums is het samenstellen van een setlist geen gemakkelijke opgave. De band, met nieuwe bassist Frédéric Leclercq, ex-DragonForce in de gelederen, mag het festival dan ook terecht afsluiten. De band kiest ervoor om relatief wat meer nieuwere nummers (van dit decennium) te spelen, inclusief twee nieuwe nummers van het zojuist verschenen album ‘Hate über alles’. En daar wringt een beetje de schoen. De nummers klinken prima, maar missen toch de agressie van de eerste vier albums. Dat wordt duidelijk als de band de twee laatste nummers van de show speelt: ‘Flag of Hate’ en ‘Pleasure to Kill’. De reactie van het publiek op deze nummers is ook feller zoals ook in de circle-pit valt te aanschouwen. Daarmee gaat het optreden gelukkig niet uit als een nachtkaars, maar is er voldoende ruimte voor verbetering. Daar kan de band vlug mee aan de slag, want binnenkort start de co-headline tour met Lamb of God (29 november a.s. wordt gespeeld in 013).
En zo komt een prima festival weer ten einde. Natuurlijk zijn er verbeterpunten (lange rijen bij de drank), maar daar zal de organisatie wel kordaat mee aan de slag gaan. Dat de bezoekers daar vertrouwen in hebben, blijkt uit het feit dat de 666 early bird tickets binnen enkele uren waren uitverkocht. Daarop werd besloten nog eens 333 kaarten in de vroege verkoop te gooien tegen een gereduceerd tarief, sympathiek. Tot volgend jaar!
