Wat bij een eerste luisterbeurt al direct opvalt is dat Wode duidelijk inspiratie heeft opgedaan in andere genres. We horen hier en daar een smakelijk heavy metal lead gitaartje, of een prima thrash polkatje. Dit alles wordt toegevoegd aan het al bestaande geluid zonder dat het raar of gekunsteld klinkt. In een kleine 40 minuten worden we door een smeltkroes gevoerd, waar black metal duidelijk het uitgangspunt is, maar de invloeden uit death, thrash en heavy invloeden steeds op de loer liggen. En hoorde ik daar nu een klein orgeltje op ‘Sulphuric Glow’. Het is overdreven om te schrijven dat je oren te kort komt, maar de nummers zitten wel na 3 luisterbeurten aardig in je hoofd en zijn door de scherpe wendingen zeker niet snel saai.

Waar je in ‘Lunar Madness’ nog duidelijk wordt meegetrokken richting Dissection, is het in het meer midtempo ‘Serpents Coil’ al meer handjes in de lucht, met een sferische lead halverwege het nummer, die doet denken aan latere Behemoth. Het is niet voor niets dat ik deze twee grotere bands aanhaal, want ik denk dat de luisteraar die zich thuis voelt in die hoek, ook zeker Wode eens een kans moet geven. We hebben hier gewoon te maken met kwalitatief goede metal en dat mag zeker gedeeld worden.