De line-up van Vulture is sinds 2017 stabiel en ook voor de productie heeft de band weer gebruik gemaakt van Marco Brinkmann in de Hellforge Studio. Voor het schrijfproces heeft de band naar eigen zeggen meer tijd uitgetrokken met als voornaamste doel meer catchy refreinen in de nummers te verwerken. Toch wel benieuwd naar wat deze verandering heeft opgeleverd heb ik het album, met tien volwaardige nummers, aan een aantal luisterbeurten onderworpen.

Opener ‘Screams from the Abattoir’ brengt eigenlijk niets nieuws onder de zon. Het nummer is snel met fijne twin solo’s en traditionele vocalen met de gebruikelijke high pitch uithalen. Bij ‘Unhallowed & Forgotten’ wordt wel duidelijk dat er meer geïnvesteerd is in de refreinen. De basis blijft onvervalste speed metal waar de refreinen lekker meegebruld kunnen worden. Ook het lekkere ‘Realm of the Impaler’ met een Dracula thema heeft een hoog meezing gehalte in de refreinen zonder dat dit echt ten koste gaat van het overige.

Bij ‘Draw Your Blades’ zakt het tempo en zijn het de high pitch vocalen die de boventoon voeren. Een lekker heavy nummer met wederom goed verzorgde solo’s dat wat theatraler is dan dat we gewend zijn van Vulture. ‘Where There’s a Whip (There Is a Way)’ beukt er weer lekker in met een pakkend ritme, opvallend is wel dat de gitaristen veel ruimte krijgen en dit komt de composities ten goede.