Een andere kraker is het nummer ‘Scepter of Vengeance’. Het tempo gaat weer omhoog, met licht progressief gitaarwerk, sterk drumwerk en ijzig schreeuwende vocalen is dit weer een nummer dat er, voor mij, net bovenuit steekt. Maar eigenlijk steekt er niets boven uit, met uitzondering van de intermezzo’s die tegenwoordig her en der opduiken in extreme metal en eigenlijk de goede vibe weghalen, staat er geen minder nummer op deze plaat. Na het laatste intermezzo krijgen we met ‘The Golden Dawn of Murder’ weer een snelle beuker met een heavy riff. ‘Divine Hunger’ is een bruut en black nummer van net iets meer dan twee minuten, intens en smerig en eigenlijk te kort. Het afsluitende ‘The Poetry of the Scarred Earth’ is met bijna zeven minuten het langste nummer. Een mid tempo nummer waarbij met name het melodische gitaarwerk en de solo’s goed tot hun recht komen, een heerlijke afsluiter.

We hebben er lang op moeten wachten, maar Unanimated brengt met ‘Victory in Blood’ een sterk melodisch black / death metal album. Richard Cabeza zegt dat het album is geschreven zonder een richting aan te geven, het dat het is voortgekomen van uit het gevoel zonder het idee om vooruitgang te boeken. Dat is precies wat het is, Unanimated en ‘Victory in Blood’ voelt puur, is echt en is een aanrader voor liefhebbers die nog niet eerder met de band in aanraking zijn gekomen.