Ugly Kid Joe – Rad Wings Of Destiny | CD
Manfred Werger | 15 oktober 2022
Terug aan het muziekfront na een koffiepauze van 15 jaar? Jazeker, de rockers van Ugly Kid Joe uit Isla Vista, California, maken de muziekscène wederom onveilig. ‘Rad Wings Of Destiny’ is hun vijfde studioplaat, uitkomend op het Duitse Groove Attack label. We “vliegen” door deze schijf heen en vragen ons af, wat de heren al die tijd hebben uitgevoerd.
Mijn eerste ontmoeting met Ugly Kid Joe was een aparte. Als opwarmer van de Van Halen/Bon Jovi-Tour mocht de band het zeiknatte Nijmeegse podium van het GoffertPark in een hoosbui uittesten. De band hield een wedstrijdje: Welke muzikant kan van de ene kant naar de andere kant glijden, zonder de eigen muziekpartij uit het oog te verliezen. Zwaar hilarische duikelzaken en slides waren te zien, maar de band speelde een loei strakke set van nummers uit hun eerste drie werken.
Ugly Kid Joe’s eerste schijf ‘America’s Least Wanted’ is natuurlijk een klassieker, bekroond met dubbel platina en in vele landen een absolute Album Top-40-kraker. De band’s mascotte (Vrijheidsbeeld parodie met opgestoken middelvinger), de uitstraling van de muzikanten, maar vooral de sterke nummers en een bekende Harry Chapin cover (Cats In The Cradle uit 1974)zorgden voor een overslaande vonk.
De opvolgers van het debuut ‘Menace To Sobriety’ en ‘Motel California’ behaalden geen chart successen en de labels lieten de band vallen. In 1997 viel Ugly Kid Joe uiteen. Vanaf 2010 probeerde zanger Whitfield Crane weer een UKJ-line up bijeen te krijgen en in 2012 bracht de band een EP uit, in 2015 volgde via een crowdfunding campagne het aardige ‘Uglier Than They Used Ta Be’.
De bandsamenstelling van hun nieuwe plaat is een bezetting van de eerste line-up én van de reünie pogingen uit 2010. Drummer Zac Morris is erbij sinds 2013. ‘Rad Wings Of Destiny’ is natuurlijk een vette knipoog naar ‘Sad Wings Of Destiny’ van de favoriete band van Ugly Kid Joe: Judas Priest. Marc Dodson (o.m. bekend van producties van Priest, Metal Church, Antrax en Suicidal Tendencies) produceerde de plaat, de cd klinkt als een klok én heeft de vibe van een volle, open jaren ’80 productie.
En? 15 jaar stilte, heeft het iets gedaan met de heren? De plaat start ijzersterk met twee sleazy rockers: Het AC/DC-achtige ‘That Ain’t Living’ en het pakkende, glammy ‘Not Like The Other’. In het funky ‘Dead Friends Play’ (een hommage aan de muzikale helden van de bandleden) en het sterke ‘Up In The City’ herhaalt de band de eerste zetten, prima gedaan! Maar Ugly Kid Joe waagt zich ook aan de country rock vibe, de band doet dan denken aan een semi akoestische Guns ’n Roses, Tesla en Firehouse in ‘Drinkin’And Drivin’, ‘Everything Changes’ en ‘Failure’. ‘Long Road’ kent wat Eagles invloeden en de band heeft helaas een cover van The Kinks’ ‘Lola’ aan de speellijst vastgeplakt. Leuk, maar niet bijzonder.
Aardige schijf en een leuke comeback! Speltechnisch valt er veel te genieten. Ik vind het gitaarwerk van Klaus Eichstradt en Dave Fortman heel sterk. In Zac Norris (en extra drummer Shannon Larkin) en bassist Cordell Crockett heft de band ook een strakke, stugge ritmesectie. Whitfield Crane is een zanger waarvan je moet houden, typische stem, maar wel met een sterke vibe en eigen gevoel. Beslist een luisterbeurt waard, deze schijf!
Tracklist
01. That Ain’t Livin’
02. Not Like The Other
03. Everything’s Changing
04. Kill The Pain
05. Lola
06. Dead Friends Play
07. Up In The City
08. Drinkin’ And Drivin’
09. Failure
10. Long Road
Rating: 79/100
Uitgever: Metalville
Website: Ugly Kid Joe
Line up
Whitfield Crane – Lead vocals
Klaus Eichstadt – Guitar
Dave Fortman – Guitar
Crodell Crockett – Bass
Zac Morris – Drums
Additional Musician:
Shannon Larkin – Drums
