Geopend wordt met een in feedback doordrenkt intro, om daarna meteen af te trappen met het up-tempo-nummer ‘Merode’. Met twee korte breaks in het nummer slaan de snelle stukken toch nog wat harder in lijkt het wel. Een stevige gitaarriff met een psychedelisch tintje kenmerkt dit nummer, en we horen meteen ook de karakteristieke krijs van T, die de snelle tempo’s mooi inkleurt. ‘Met sterven beboet’ begint dan wel wat rustiger, maar kenmerkt zich vooral door het wat atypische drumwerk voor het genre, dat het nummer zeker interessant houdt. We krijgen hier gewoon weer een kwalitatief hoogstaande Nederlandse black metal plaat voorgeschoteld. Het vervolg met ‘Degen van licht’ is denk ik wel het beste nummer van deze plaat, ondanks dat het voort schreit in lagere (mid) tempo. De wat meer ingetogenere muziek (hoor ik daar een trompet ergens?) vormt een goed contrast met de snellere tracks die er omheen staan. Via ‘Storm’, wat ook een stormachtig landschap neerlegt komen we via instrumentaalje ‘II’, bij ‘Ossifrage’ uit, wat als langste nummer de plaat mag af sluiten. En doet dat dan ook met weerga! Met een rustige thermische cirkeling komt deze lammergier (zoek de link tussen dat en de titel maar eens op) tot volle vlucht, om daarna zijn verderf op deze wereld uit te storten.

Langzaam sterft het geluid weg in een outro en de conclusie is dat Turia muzikaal gezien volwassener klinkt dan op alle andere releases. De muziek heeft duidelijker meerdere facetten