Groot is dan ook mijn verbazing als ik het album beluister. Is dit niet gewoon Charlie Griffiths? Inderdaad! Het gaat hier om het tweede soloalbum van Charlie waar hij nu de titel van zijn eerste plaat als bandnaam gebruikt. Hij is een afgestudeerd paleontoloog (studie van resten uit de Oudheid, bepalen van verwantschap van nu levende organismen met uitgestorven soorten), dus veel van zijn teksten hebben hiermee te maken. Ook de bandnaam: een Tiktaalik wordt gezien als de missing link tussen de vissen en de gewervelde landdieren. Maar Tiktaalika (met de toegevoegde ‘a’) klinkt natuurlijk meer metal, aldus Charlie (vergelijk Metallic en Metallica).

Tot zover de leergang Fossielen voor beginners. Hoe klinkt de plaat is natuurlijk de vraag? Als een logisch vervolg op het debuutalbum, een ode aan de gitaarriff van de meesters uit de jaren ‘80 (Judas Priest, Mercyful Fate, Metallica en Megadeth). Op drums wordt wederom gebruik gemaakt van de diensten van Darby Todd (Devin Townsend). Op het vorige album speelde Charlie ook de basgitaar, maar dat laat hij op dit album over aan zijn Haken-bandmaatje Conner Green. En de gastzangers zijn ook hetzelfde als op het eerste album: Daniël de Jongh (Textures), Vladimir Lalić (Organised Chaos) en Tommy Rogers (Between the Buried and Me). En waar op het eerste album Neil Purdy nog van de partij was, is hij nu vervangen door Rody Walker (Protest the Hero).