Het album kent nog wel enkele up tempo knallers zoals het ruige ‘Lucifuge Rofocale’ en het stevig rockende ‘Midnight Star’ welke slim geplaatst zijn na de relatieve rustpunten ‘Lunar Coulerd Fields’ en ‘Hades And Elysium’ welke beiden bijna verdrinken in schoonheid. Ook het door Arabische invloeden swingende ‘Mariijn Min Nar’ doet het qua afwisseling zeker goed. In die categorie behoort dan ook wel het sterk poppy ‘Cavern Cold As Ice’, het oorspronkelijk voor Alice Cooper geschreven ‘Alchemy Of The Soul’ en het proggy ‘Littany Of The Fallen’ dat een begin heeft wat wel erg sterk aan Nightwish doet denken.

Zoals altijd zijn de vocalen door Lorie Lewis en Thomas Vikström weer van zeer hoge kwaliteit evenals de bijdragen van het Hellscore Choir. Het is dan ook genieten van hemelse koorzang in epische, symfonische metal in een harmonieuze mix tussen stuwende gitaren en orkest. Het technische vakmanschap staat buiten kijf en snarenwonder Christian Vidal voorziet een aantal nummers weer van fraaie, sterke solo’s.

Therion heeft de lat voor zichzelf echter altijd heel erg hoog gelegd en juist dat beetje extra lijkt dit keer te ontbreken. Het pakt niet meteen al is dat niet erg en geeft juist dat de uitdaging om de klasse en de geboden complexiteit te gaan ontdekken. Het geheel had wat mij betreft wat krachtiger mogen zijn maar wellicht dat andere liefhebbers van de grootmeesters der Symfonische, Epische Metal daar anders over denken. ‘Leviathan II’ is zonder meer hoogstaand, prima uitgevoerd en zoals altijd majestueus maar heeft wat langer nodig om tot je door te dringen.