‘Freak Like You’ begint niet zo freaky. De pop vibe in de intro voelt erg soft. De inbreng van de nodige gitaar en mean vocals zorgen ervoor dat het tempo aardig omhoog gaat. Toch blijven ook funk invloeden zeker aanwezig. Deze worden ook nog gecombineerd met harde groovende stukken, en werken daarin door. Dit is slim gedaan, de correctie naar up tempo en groove zorgen dat het blijft hangen en positief verrast. ‘Hush! Hush!’ voelt in de opening wat geheimzinnig aan. Gelukkig volgt de rappe opbouw snel. De snelle tempowisselingen blijven indruk maken. De diverse vocalen en de groovende stukken komen lekker binnen. Ook hier maakt Oli Duncanson een krachtige indruk. Met zelfs blazers als toevoeging, kunnen we wel stellen dat de band wederom verrast.

‘Psycho’ brengt een fijne agressie. Dit is de lekkere rammer van het album. Waar krachtige grunts echt wel indruk maken. De contradictie met ‘I See You’ kunnen bijna niet groter. Dit begint zoooooo rustig. Het trekt wel lekker open, hoewel de mean vocals hier er een stuk minder subtiel in vliegen dan we tot dusver gewend waren. Het refrein is uiterst krachtig, waar de subtiele melodie overheerst. Echter ook binnen dit nummer voelt de contradictie wel erg groot.

Er wordt afgesloten met ‘Enough’, waar voor het eerst de screaming vocals niet de sterkste kant van de band belichten. Tot dusver waren de vocalen naast het indrukwekkend combineren van stijlen juist de sterkste kant van de band. Hiermee eindigen voelt dus wel jammer. Clean vocals worden dan weer perfect gebracht. Het refrein draagt dit nummer echt, en zo vallen ook het mooie volle geluid en de opbouw naar het einde positief op.

TheCityIsOurs weet uit te dagen in nummers. Niet iedereen zal gecharmeerd zijn van de diversiteit in stijlen, waar er soms wel heel veel gebeurt in een korte tijd, en er is zeker nog ruimte voor verdere ontwikkeling (soms is less gewoon more). Toch kan je er niet omheen, dat ze tempowisselingen en creativiteit naar een hoger niveau weten te tillen. Dus wordt je graag verrast? Dan is dit zeker een aanrader. Onzeker kunnen we wel weg nemen. ‘Will You Still Love Me?’, Jazeker!