Onveranderd is de samenstelling en dat is zeker te horen, heerlijk strak wordt er gemusiceerd en de venijnige solo’s zijn in aantal toegenomen. Ook klinkt de plaat, ondanks dat het allemaal “liefdesliedjes” zijn een stuk harder. Klinkt allemaal goed toch? Ja, dat is zeker het geval maar de ongemeen goede vocalen van Loz Sutch staan soms niet lekker helder in de mix, iets teveel op de achtergrond. Daardoor gaat het mystieke, occulte, bezwerende randje er een beetje af en dat is jammer. Ook klinkt hier wat minder psychedelica in de nummers door, iets wat voor mij niet perse hoeft maar op de illustere voorganger ‘Memoires Of A Rat Queen’ juist heel sterk was.

Terug naar deze ‘Le Demon De LÁmour’ wat echt wel een groot aantal bijzonder sterke en afwisselende liefdesdemonen bevat. Het zijn uiteraard wel liefdesliedjes met een occult randje en die smaken erg lekker. Opener ‘Weeping On The Morn’ trapt stevig af en zou zo op een album van Airbourne kunnen staan. Een vette, stevige rocker die weliswaar maar liefst 8 minuten klokt maar geen milliseconde verveeld. De navolgende single ‘My Precious One’ is al net zo vet met een heerlijk ranzig gitaargeluid. De wat “luchterige” tracks als ‘Baby You’re Mine’, ‘Madly In Love’ zijn weer lekker swingend maar allen doorspekt met heavy riffwerk en klinken zo ook weer op en top als The Neptune Power Federation.