Dat kunstje wordt ook gedaan bij het griezelige ‘Hariette Mae’ (“Run now, my little ones, here comes Hari Mae!”) dat een hele fijne opbouw kent en wederom wordt voorzien van dat sublieme, gruizige, knetterende gitaarwerk. Door de rustige opbouw knalt dat gitaarwerk er uiteraard net nog even harder uit je speakers. Met ‘Betrothed To The Serpent’ en ‘Evermore’ hebben we nog twee lekker vlotte rockers in glam stijl voordat er wordt afgesloten met het titelnummer. Ja, dat is weer een lekkere waarin Loz Sutch zich echt heerlijk uitleeft. Je voelt de dreigende spanningsopbouw en ziet het helemaal voor je hoe zij het grote verhalenboek opent, rustig begint voor te lezen, de toon steeds dreigender wordt, af en toe nog terugvalt op een sussende toon maar heerlijk maniakaal eindigt. Nou welterusten hoor ….ha, ha.

The Neptune Power Federation flikt het gewoon weer om een heerlijk eigenzinnige plaat uit te brengen die onmiskenbaar wel hun eigen handelsmerk draagt. Voor mij heeft het wel behoorlijk wat luisterbeurten gekost om ervoor te vallen maar dan ben je ook echt helemaal om en kun je verdwalen in de gecreëerde mystieke wereld en genieten van de sardonische teksten. Stiekem gebeurd er gewoon heel veel in de nummers. Houdt je van massieve riffs, pulserende ritmes, uitzonderlijk gitaarwerk, prachtige baslijnen en de sublieme vocalen dan zul je je niet vervelen. Elk nummer creëert een unieke sfeer en groove met uitstekende melodieën en meeslepende hooks.  Als je geniet van zware, gruizige en ietwat ongebruikelijke muziek dan ben je bij deze band aan het juiste adres. Maar voor nu … welterusten alvast ….

Goodnight my children

goodnight

the sun is gone so we farewell the night

crawl deep inside your sheets and hide

witches, serpents curses the outside