Ook in de intro van ‘Positively Not knowing’ ligt de nadruk op de drums, voordat de gitaren je weer mee slepen in een up-tempo nummer. Het is veelal wat we van The Hellacopters mogen verwachten. Het is energie! De retro vibe komt echt naar voren in ‘Tin Foil Soldier’, waarbij de nadruk weer komt te liggen op fantastisch gitaarspel wat ook bepalend is voor een goede verhalende lijn. Het nummer kent daarnaast een hoog mee klap gehalte voor de live shows.

‘Beguiled’ kent een beetje een plots einde, maar dat mag de pret niet drukken. Het is wederom een goede mix van drums die lekker aanwezig zijn in combinatie rauwe gitaren wat leidt tot goede stevige rock. Met ‘Try Me Tonight’ wordt een lekkere rammer als afsluiter neergezet. Alle bandleden komen nog even naar voren. Zo zorgt het samenspel tussen de toetsen en de gitaren voor een sterke rock ’n roll vibe. Ook de vocalen worden sterk ingebracht. Goed solowerk op de gitaren, sleept je een break in die een sterke opbouw kent naar een einde. Het einde van het album, wat nog geen einde had mogen hebben.

‘Eyes Of Oblivion’ smaakt simpelweg naar meer. The Hellacopters leveren wat er wordt verwacht, een energieke plaat, rauwe rock ’n roll. Zo’n album wat je niet in de auto moet draaien, wanneer je geen boetes wilt rijden. Het is snel, ongepolijst, muzikaal ijzersterk. The Hellacopters zijn terug, en wat mogen we daar blij mee zijn!