De band haalt z’n inspiratie vooral uit de verhalen van H.P. Lovecraft, wat het album eigenlijk een concept plaat maakt, bijna een luisterboek om in weg te dromen. Het verhaal ‘De droomwereld van Kadath’ , in 1927 geschreven,  maakt dat de deze plaat wat meer episch en lichter van aard klinkt, hoewel nog steeds gewelddadig en meeslepend. Deze plaat toont zeker de evolutie die de band doormaakt, en gaat ook meer richting de post black metal, waar zeker niks mis mee is.

Veel van het verhaal wordt verteld door de instrumenten, daar er lange sfeer bepalende instrumentale stukken in verwerkt zitten, maar ook een aantal compleet instrumentale nummers zoals ‘The Gathering’ een kort intermezzo om even op adem te komen, en ‘Leng’ wat meteen het langste nummer op de plaat is met een volle 15 minuten. Bij iedere  luisterbeurt ontdek je dan weer wel wat nieuws, en de plaat heeft dan ook wel meerdere luisterbeurten nodig om alles te ontdekken.

Op de speciale uitvoering bevind zich nog een extra nummer, een cover van Jean Michel Jarre, ‘Second Rendez-Vous’ , wat overigens ook compleet instrumentaal is, maar een complete make over kreeg in The Great Old Ones stijl. Met het korste nummer, buiten ‘The Gathering’, staat de klok op ruim 7 minuten, en opener ‘Me, the Dreamer’ meteen al 11 minuten, valt er echter nergens een gat, de band weet van begin tot eind te boeien en een degelijke plaat af te leveren met veel details en emoties, een groeiplaat die de lat voor 2025 meteen hoog legt!