Wat vaak wel een manco wordt bij een te duidelijke productie is dat de sfeer verloren gaat, wat het geval was bij voorloper ‘EOD: A Tale of Dark Legacy..’ Gelukkig heeft deze plaat dat euvel ook niet. Wel heb ik niet meer het idee dat Cthulhu zelf om de hoek van mijn deur me staat op te wachten, maar je kan niet alles hebben. The Great Old Ones komen op deze plaat daarentegen uitgebalanceerd uit de hoek. Na de aftrap met intro ‘Cosmic Depths’ is de overgang in het opbouwende ‘The Omniscient’ naadloos. Hierin wordt het gaspedaal goed ingetrapt, komen we via een sfeervol met fluister gesprekken doorspekt middenstuk uit bij een slepende riff die weer uitmondt in een mentaal getormenteerd blaststuk. Deze afwisseling blijft in de andere 5 lange nummers de rode draad.

Met het bijna 12 minuten durende ‘A Thousand Young’ laat de band een van de beste nummers horen die ze tot nu toe geschreven hebben. Wat een gelaagde, riff gerichte ingewikkelde, maar ook goed weg luisterende kraker is dit nummer. Hierna is het razende ‘Dreams of the Nuclear Chaos’ stijlbreker, dat in een kleine 5 minuten de totale paniek van iemand die Cthulhu in levende lijve heeft ontmoet voorbij laat komen. Met het trage en slepende ‘Nyarlahotep’ laten deze Fransen nog 1 keer horen waartoe ze in staat zijn. En dat is veel, zoals ook op deze kwaliteitsplaat weer duidelijk wordt.