Voor de nieuwe schijf dook de band weer in de studio van producer Ben Grosse. Zijn aanpak is hoorbaar in de productie. Harde gitaren, een droge, knallende drumsound en veel focus op de drukke vocale prestaties van Glenn Hughes. Veel rockers waren sceptisch; de eerste vier singles waren vrij expliciete, extravagante rockers en men vreesde een “Hughes overkill”.

Eerlijk is eerlijk: ‘Radiance’ kent geen vernieuwingen of verrassingen ten opzichte van ‘Holy Ground’. Maar de plaat heeft een dijk van een sound. Het is eigenlijk jammer dat de plaat een korte duur heeft, want het is écht wel genieten. De dikke, Purple- Bad Company-riffs van Doug Aldrich in ‘Face your Fear’ klinken goed door en zijn tijdloos. Herinneringen aan Black Country Communion en een stevige Joe Bonamassa doemen op. ‘Radiance’ en ‘Cascade‘ hebben iets van Black Sabbath en de Tommi Iommi soloplaat (met Hughes) in zich. “Heavy Beatle” invloeden vinden we in ‘Kiss The Sun’ en het lichtere werk van afsluiter ‘Roll On’ en het geweldige ‘Born To Fly’ is heerlijk afwisselend. ‘Courageous’ is pure “funky swagger” en ‘Not Human’ is een vette mid-tempo kraker.

Tja, wat kan ik meer schrijven: Dit zijn de “New Born classic”, platen waarmee de jonge gitaristen en gitaarstudentjes hun instrumenten moeten pakken en heerlijk leren “raggen”. ‘Holy Ground‘ vond ik sterker, maar deze schijf is een puike opvolger. Instrumentaal geweld en een unieke vocalist, die ondanks zijn hoge leeftijd, goed bij stem blijft én niet teveel wordt losgelaten. The Dead Daisies houdt wel van een toertje. Momenteel toert men in de VS. Vanaf december is de band te zien in Europa en hopelijk laten de heren hun nieuwe plaat een keertje op een podium in de Benelux horen. Ik ga zeker kijken en luisteren!