Het album opent in ieder geval energiek en met ‘One Of Us’ wordt er direct aan alle verwachtingen voldaan. Gladde solo’s, hoge uithalen en een fijn tempo passeert de revue. Het is gewoon een leuk nummer! ‘At The Mountains’ opent met wat standaard houthakker drumwerk van Zakarias Wikner, echter is dit geen storende factor binnen het geheel. Ook bassist Daniel Tillberg treedt hier wat meer op de voorgrond. Het tempo ligt wat lager, maar met wat glad gitaarwerk weet men een prima nummer te creëren. Goed, het is tijd voor; ‘Here I Am’ want behalve met de videoclip weet men nog meer indruk te maken met dit nummer. Zanger Marcus S. Olkerud weet hier echt de hoge noot te raken, en je vraagt je toch langzaam af of James La Brie zo zou klinken als hij niet in een band speelde waar hij constant overschaduwt wordt door mede bandleden die hun muzikale orgasmes ten gehore willen brengen. Het heeft inderdaad veel weg van Iron Maiden mede door het tempo is het een echt strijdnummer, zoals we van hen gewend zijn, echter is een vleugje Dream Theather ook wel terug te vinden al komt dit voornamelijk door de vocalen die echt indrukwekkend zijn.

Met een Metallica achtige vibe wordt ‘Crystal Tears’ ingeluid. Huh Metallica? Ja, dit komt voornamelijk omdat het gitaarspel een toontje lager van start gaat. Het nummer lijkt wat gevoeliger met name door het lagere tempo, toch komt langzaam de rockende vibe erin. De tempoversnelling volgt door wat solerende gitaarwerk en dat moet in een band als Starblind,