Sólstafir is in staat composities te creëren zonder enig structuur en opener ‘Akkeri’, wat staat voor anker, is daar een mooi voorbeeld van. Het ruim 10 minuten durende nummer opent melodramatisch, een gevoel dat zanger / gitarist Aðalbjörn Tryggvason als geen ander weet op te wekken. Het nummer kent verschillende wendingen, met name de snellere stuken zijn geweldig, en lijkt zowel couplet als refrein te missen. Het nummer heeft echter alle ingrediënten die van een band als Sólstafir anno 2020 mag verwachten en is meeslepend. Met ‘Drýsill’ en ‘Rökkur’ worden we getrakteerd op twee meeslepende rock songs, intens en vol gevoel.

‘Her Fall from Grace’ is het enige nummer in de Engelse taal wat het nummer toch iets toegankelijker maakt. De met emotie doordrenkte vocalen van Aðalbjörn Tryggvason zijn te plaatsen, daar waar je dit in zijn moerstaal maar voor waarheid moet aannemen. De plotse tempoversnelling in het nummer verrast en geeft net dat beetje extra. Het meest verrassende nummer op deze plaat is ‘Dionysus’. Het nummer doet even denken aan de black metal periode van de band, de ongekende frustratie in de vocalen is subliem en ook muzikaal brengt het nummer iets anders en is daarmee een fijne onderbreking.

Het contrast met ’Til Moldar’ en het voorgaande nummer is groot, het nummer is een ballad