‘A Whisp Of The Atlantic’ telt maar liefst 16 minuten luister genot. Het is weliswaar één nummer, maar was er gekozen voor het knippen in kleinere stukjes dan had dit ook prima gekund. Soilwork laat hier zien dat ze niet langer alleen een melodic deathmetal band zijn, het is een samensmelting van stijlen, met fantastische overgangen. Op sommige momenten heeft het Dream Theater achtige praktijken, alleen dan met ballen. Soilwork overtreft hier zichzelf en 16 minuten lijkt dan misschien lang, maar niet op deze manier, niet met zoveel diversiteit en verassingen.

‘Feverish’ begint met een mooie intro, maar gaat al snel over in wat harder werk. De drums van Bastian Thusgard lijken soms in contradictie met de rest, maar het werkt. Daarmee is ‘Feverish’ een lekker nummer om maar eens fijn met het haar te zwaaien. In ‘Desperado’ is het vooral het gitaarspel wat na de intro wordt ingezet wat indruk maakt. Dit is een lekker beuk nummer, met een toffe mix van vocalen en wederom fantastische overgangen.

‘Death Diviner’ kent wat meer energie in de intro. Het geheel heeft een rockachtige vibe in de mix met zwaardere riffs die aan bands als Tool doen denken. Muzikaal kent het weer een ijzersterke opbouw, de nadruk ligt op de inzet van clean vocals en dat zorgt voor een goede balans. Met een rockende intro wordt ‘The Nothingness And The Devil’ ingeluid. Dit werkt