twee voorgangers. De eerste single van dit album ‘Demon Devine’ gaat er meteen, op volle snelheid met gestrekt been in, vette staccato riffs met de nodige breaks en solo’s, terwijl zanger Becker zijn melodieuze zanglijnen met verve brengt. Aan het einde van de openingstrack zakt het tempo even terug maar het opvolgende ‘The Rant’ zet de boel weer even in het gareel door weer vanaf het begin op een moordtempo te knallen. Uiteindelijk zit dit nummer vol met tempo wisselingen en tikt het qua stijl aardig aan tegen traditionele heavy metal en N.W.O.B.H.M.

Het omgekeerde is het geval met het derde nummer en tevens tweede single ‘How to Kill the Boogeyman’. Waar men bij de inleiding een op de Amerikaanse hardrock geschoeide (semi) cover denkt te verwachten barst het nummer los in een thrasher á la Flotsam & Jetsam en het eerder genoemde Anthrax. Het titelnummer en het daaropvolgende ‘Vendetta’ zijn weer heerlijke speed/thrash metal nummers maar de drie daaropvolgende nummers refereren ondanks het (nog steeds) hoge tempo aan (wederom) traditionele metal (‘Head Held High’) en power metal (‘Garden of Madness’ en ‘Decission Day’). Na het enigszins rustige en experimentele ‘Strange Times’ en het eveneens uit de toon vallende maar niet onaardige ‘Ekke Nekkepenn’ (wat zijn rare titel ontleed aan een Noord Duits historisch sprookje) is het over met de pret. Gelukkig zit er op elke vorm van mediaspeler een startknop om doe boel nog een keer te beluisteren.

Septagon levert met dit derde album wederom kwaliteit en veel luisterplezier. Het prachtige cover artwork van Markus Vesper mag ook wel genoemd worden want dat is ook al drie keer op rij helemaal in orde.