Sinds ‘With Whips And Chains’ is er bij de opvolgende albums ‘Myth, Magic and Steel’ en ‘Those Who Hunt At Night’ productioneel vorderingen gemaakt en dat is bij dit album niet anders. Dat gaat uiteraard ten koste van de “gruizigheid” en lichte charme van weleer. Toch maakte die albums op mij minder indruk. Krakers als ‘Black Hooves’ en ‘Ready To Sin’ vond ik daar niet op terug. Maar eens even luisteren of dat bij deze plaat anders is.

Na het intro ‘Three Red Candles’ gaan we los met het lekkere up tempo ‘Warriors Call’. Stacy spuugt haar licht punky vocalen vol overtuiging uit, er wordt volop gesoleerd en het grooved lekker. ‘Black Rider’ volgt in dezelfde stijl en mag er ook wezen. Met ‘The Edge Of Evil’ wordt wat gas teruggenomen, maar bij het navolgende ‘Devil’s Child’ wordt het pedaal weer lekker ingetrapt. 

Het is allemaal nog steeds niet al te ingewikkeld maar ten opzichte van voorgaande releases wordt er meer gesoleerd en is er wat meer melodie in verwerkt. ‘Screams From The Cellar’ is lekker creepy en ‘Devil Rock’ is zo ontzettend simpel maar catchy dat dit live ongetwijfeld een “alle vuisten in de lucht en meebrullen maar” exemplaar zal worden.