Het album opent met het titelnummer, eerst instrumentaal, later opgebouwd met een lekker groovende gitaarriff. Hoewel je bij het vervolg en nummers als ‘Face the Pain’ en ‘Path of Discipline’ en ‘(Refuse To Be) Bound By Chains’ de vraag opkomt: waar heb ik dit eerder gehoord? Hier en daar een beetje Pro-Pain, een punk riff van D.R.I zal je wellicht wel terughoren, maar de nummers klinken en staan als een huis. De energie spat er af bij het nummer ‘Sheep May Unsafely Graze’, een nummer met een lekkere hardcore vibe, het thrashy tussenstuk had wat mij betreft overgeslagen kunnen worden, naar het einde toe ramt het nummer weer lekker door.

‘Ravage’ is zo’n nummer dat de titel eer aan doet, een hoog tempo en een lekker potje rammen. Het afsluitende ‘Exhalation of Decay’ opent met een doom achtige riff en klinkt wat misplaatst. wanneer de, zo herkenbare, gitaarriff er in knalt ontstaat er een lekkere mid-tempo song. Red Death moet gedacht hebben “liever goed gejat dan slecht verzonnen”. Hoe dan ook ‘Sickness Divine’ is een lekker thrash / crossover album geworden, liefhebbers van het genre doen er goed aan dit schijfje aan een luisterbeurt te onderwerpen.