Aalborg’ (2019) even niet meegerekend wordt ligt vijf jaar na ‘Extermination’ de jongste telg van Raven in de winkels. En wat voor één! De broers John (zang/bas) en Mark (gitaar) Gallagher zijn inmiddels beiden rond de zestig jaar oud en trekken op ‘Metal City’ ouderwets van leer vergezeld, door ex-Fear Factory drummer Mike Heller, die Joe Hasselvander al geruime tijd verving wegens ernstige gezondheidsklachten.

Nog voor het opzetten van ‘Metal City’ springt het artwork van de plaat nadrukkelijk in het oog. Het drietal gevat in een comic achtige tekening, iets dat wellicht niet past bij een serieuze metalband maar het trekt wel direct de aandacht. Hou er van of niet maar het geeft wel weer waar deze plaat voor staat. ’The Power’ opent het album krachtig in een lekker vlot tempo en geeft het oude vertrouwde gevoel wat men van Raven wil horen. Power, snelheid en melodie en ook het maniakale “lunatic” gedrag komt naar voren, zeker als John en Mark even een bas vs. gitaar duelletje aangaan wat op het podium ook regelmatig plaatsvindt. Ook door het riffje van ‘Take Control’ (van de plaat ‘All for One’) te adopteren in dit nummer maakt deze song een fijne binnenkomer. Het tweede nummer van de plaat, ‘Top of the Mountain’ is misschien wel het meest authentieke nummer dat Raven in de laatste dertig jaar heeft vastgelegd. De typische Mark Gallagher gitaarloopjes en solo’s, de hoge zang van John die nog steeds staat als een gillende keukenmeid maar ook met een refreintje dat niet zou misstaan op het latere werk van de band.

Met ‘Human Race’ blijft het tempo hoog en lijkt Raven zelfs even te flirten met thrash metal en zelfs nog een stapje extremer door de blastbeats van de jonge drummer. Door de juiste melodieën te combineren en het heerlijke melodieuze gitaarwerk gebeurt er van alles in dit nummer dat toch uiteindelijk wel als Raven bestempeld kan worden. Het titelnummer ‘Metal City’ kan als eerste rustpuntje van de plaat beschouwd worden, over het algemeen een mid-tempo en enigszins swingend nummer met een misschien wel iets te vrolijk refreintje. Daar staat tegenover dat het best een heavy nummer is met als rode draad heerlijk gitaarwerk en een mooie versnelling in het middenstuk. Halverwege het album maakt ‘Battlescarred’ duidelijk dat Raven weer helemaal terug is. Een stamper die live wellicht de nodige vuisten in de lucht gaat krijgen en door het strijdvaardige refrein uit volle borst meegezongen gaat worden. Ook het aan Motörhead opgedragen nummer zou live wel eens een kraker kunnen worden, want ondanks de (m.i. nihile) Motörhead invloeden in dit nummer is het qua snelheid een echte ‘nekbreker’. Tot aan de ietwat zoete maar zeker niet vervelende afsluiter ‘When Worlds Collide’ is ‘Metal City’ een zeer prettige muzikale ervaring.

Oud gediende Michael Wagner (producer van de albums ‘All for One’ en ‘Stay Hard’) is engineer van dit album dat geproduceerd is door de band zelf, gemixt door Zeuss (ook geen onbekende), maar vooral de wilskracht van de band, de inbreng van drummer c.q. aanjager Mike Heller en het schrijven van goede nummers maken van ‘Metal City’ een geweldig album. Ik kan volmondig zeggen……’The Pack is Back’!