nummer op speelse wijze omgegaan met de wisselingen tussen mean vocals en clean vocals. Dit ondersteund door vette groovende gitaren brengt een heerlijke energie. Bij ‘Vagabond’ valt werkelijk alles op z’n plek met een fantastisch nummer als resultaat. Met werkelijk een briljante intro wordt ‘Martyr (Waves)’ ingeluid. Het is harmonieus, en de clean vocals zorgen voor een zeer subtiele vibe. Het refrein komt vervolgens als een golf over je heen. Polaris voert je mee, mee in een stukje emotie. Het geheel is sterk opbouwend, en door een stukje screaming vocals wordt er nog net wat extra kracht bijgezet. De diversiteit van Polaris blijft verbazingwekkend. Lesgeven in hoe overgangen goed gedaan worden, doen de heren in ‘All Of This Fleeting’. Werkelijk alles in dit nummer is tof. Van grunts tot technisch spel. Wederom laat Polaris hier zien dat ze geen doorsnee metalcore band zijn, en ook op technisch gebied veel te bieden hebben.’The Descent’ is de rammende afsluiter van het album. Ook hier wordt er weer gespeeld met diverse tempo’s en diverse vocalen. De break is zeer verassend en haalt wel het tempo eruit, maar afgesloten wordt er toch met een fijn vleugje agressie.

‘The Death Of Me’ is werkelijk een fantastisch album. Het laat zien waar de heren van Polaris muzikaal toe in staat zijn. Maar belangrijker nog, het laat zien dat binnen het metalcore genre er nog vele ontwikkelingen mogelijk zijn. Polaris heeft een prachtig vervolg gemaakt op hun succes album ‘The Mortal Coil’ en dat is gewoon indrukwekkend te noemen. Het is dus afwachten wat de heren in de toekomst voor ons kunnen produceren, maar zoals ze nu bezig zijn kan het niet anders dan smullen worden, voor de fan van de zware gitaar!