Phil Campell And The Bastard Sons. Het is een energiek rocknummer, waarbij sterk gitaarspel de sfeer bepaalt. Toch is het lekker om nog nog zo’n Mötorhead achtige knaller te horen. ‘Hate Machine’ is precies dat! Dit is zo’n nummer wat het goed gaat doen bij iedere live showVervolgens iets heel anders en verassends is ‘Destroyed’. Het energie level kan kennelijk nog meer omhoog, en met punk invloeden en een dikke “Fuck You!” is het tijd om de volume knop nog even verder open te draaien. Net nu het album zijn top in de energie heeft bereikt, wordt er gekozen voor een rockballad om mee af te sluiten, en dat is best dapper. Maar goed een echte ballad stond er eigenlijk nog niet op dus waarom ook niet. ‘Waves’ begint rusig en dat viel ook wel te verwachten gezien de titel. Met een vleugje akoestische gitaar in het geheel verwerkt, en een gevoelige gitaarsolo is de opbouw voor de rockballad compleet, en wordt het album mooi afgesloten. 

Wat echt opvalt aan Phil Campell And The Bastard Sons is dat het muzikaal een afspiegeling is van alle bandleden. Er had gemakkelijk doorgepakt kunnen worden op de invloeden van Mötorhead, en daar had prima succes uit voort gekomen, maar dat doet de band juist niet. Ze hebben een echte eigen sound met prima rocknummers, die muzikaal ijzersterk in elkaar zitten. Daarnaast durven ze uitstapjes te maken naar andere stijlen, wat de nodige variatie brengt. ‘We’re The Bastards’ is een prima album, een aanrader voor de echte rocker.